Te lief voor mama’s

Lief voor mama’s zijn, het begin

We moeten lief voor mama’s zijn natuurlijk. Dat spreekt toch vanzelf. Zou je denken. Toch iedereen met een greintje gezond verstand en een snuifje emotie.

De social media, met name “de mama social media” daar zwermen termen rond als borstvoedingsmaffia, geitewollekensokken, bakfietsmama en nog zoveel meer. En de sfeer. De sfeer. Het was echte een negatief geladen sfeer. Je had bepaalde fora waar de ene nee-discussie na de andere gevoerd werd met ruzie en onzin als gevolg. Doordat die termen er waren, én gebruikt werden met een negatieve connotatie, kwam er een keerpunt. Niemand wil bestempeld worden als ‘borstvoedingsmaffia’. Terwijl veel zogenaamde borstvoedingsmaffia het wel juist goed voor had met andere mama’s. Meestal gaat het om raad geven. Dat is gevoel. Een mama is gevoelig. Mama worden is gevoelig. Dat komt vast ook een beetje door de waas van het mama worden.

Raad geven via internet, op forum of facebook of andere social media. Riskant. Je hoort het niet en je ziet het niet. Veel gaat er verloren, kleine nuances, verkeerde leestekens of andere nadrukken. Daar kwam algauw een ‘mommy war’ van. De borstvoedingsmaffia tegen de rest. De rest tegen de borstvoedingsmaffia.

Daarom is rechtuit zijn voor heel veel mama’s, die lief willen zijn voor andere mama’s, niet meer vanzelfsprekend. Waakzaamheid heeft de overhand. Oplettend dat ze niets verkeerd zeggen. Elke zin afwegen, elk woord en elk leesteken 5 keer overdenken voor ze op die submit knop klikken.

Een gelukkige mama is een goede mama.

Dit is zowat de meest gelezen zin tegenwoordig op de “mama social media”. Niemand durft dat te betwisten want het is ook gewoon waar. Je moet zelf als mama gelukkig zijn om er echt voor anderen te kunnen zijn. Niet dat het helemaal niet anders kan maar daar gaan we niet op in. Ja, natuurlijk mag je als mama gelukkig zijn. Dat straal je af en geef je door aan je kinderen. Gelukkig zijn maakt het leven makkelijker, en dus ook het verzorgen en opvoeden van je kinderen. Dat is logisch. Maar.

We zijn te lief voor mama’s

Een gelukkige mama is een goede mama.
Dat is nonsens. Daardoor durven we niet meer te zeggen wat beter en slechter is.

Een voorbeeld:

“Flesvoeding is even goed als borstvoeding, we moeten vooral doen waar we ons als mama goed bij voelen, dat is het beste voor ons kind”

Waarmee ik niet wil zeggen dat mama’s die voor flesvoeding kiezen “slechtere mama’s” zijn dan zij die voor borstvoeding kiezen. Daar gaat het hier niet om. Het gaat erom dat we de waarheid niet meer durven zeggen, want we zouden nog wel eens iemand haar gevoelens kunnen kwetsen. Dus nee, dat mogen we niet zeggen, want we moeten lief zijn voor mama’s.

Alles hangt af van de context. Borstvoeding is beter dan flesvoeding. Dit moet je inderdaad niet zo cru zeggen aan een mama die werkelijk geen borstvoeding kan geven, en dat nog aan het verwerken is. Natuurlijk moet je lief zijn voor mama’s. Je moet rekening houden met de gevoeligheden en opletten met wat je zegt, hoe je het zegt. Maar.

Heel vaak zijn er mama’s zoekende. Vooral mama’s die voor het eerst mama worden of mama’s die voor het eerst borstvoeding een kans geven. Als ze dan een dipje hebben, twijfelen of het even niet meer zien zitten en een noodkreet uiten op die “mama social media”, dan moeten we lief zijn voor die mama. Niet door te zeggen, schakel over naar flesvoeding want jij moet gelukkig zijn (want: Een gelukkige mama is een goede mama). Daar zal de mama niet gelukkiger van worden. De mama heeft recht op oprechte steun en correcte informatie. Geef haar die dan ook. Geef haar de moed om nog even door te zetten met de borstvoeding. Geef haar steun en laat haar zich niet alleen voelen. Is het nodig dat ze overschakelt naar flesvoeding, dan is dat zo. Wees lief voor de mama. Geef haar steun en correcte informatie. Niet enkel een “doe waar jij gelukkig van wordt”. Met heel vaak een gemiste kans.

De borstvoedingsmaffia is ooit ontstaan doordat er geen goede en eerlijke informatie over borstvoeding was. Die is er wel, maar niet op de goede plaatsen. Ze is er wel, als je ernaar zoekt. Soms heb je het geluk om een goede (kinder)arts te hebben of een goede Kind- en Gezin verpleegster. Helaas gebeurt het veel vaker dat die mensen het fijne er niet van af weten. Juist die mensen waar die kersverse, onzekere mama’s raad aan vragen. Zelfs als ze geen raad vragen, kunnen die mensen hun zelfvertrouwen doen wankelen. Met goede bedoelingen, natuurlijk, het zijn altijd goede bedoelingen.

Wat zijn ze dan met ‘een gelukkige mama is een goede mama’. We moeten lief zijn voor mama’s, maar ze hebben ook méér dan geluk nodig. Mama’s hebben recht op de correcte informatie,  zodat ze goede, onderbouwde keuze’s kunnen maken. Zodat ze verder kunnen kijken dan een enkele tepelkloof of een pijnlijke borstontsteking met wallen van hier tot in Tokio.

Ter illustratie, enkele andere voorbeelden uit de ‘mommy wars’:

Epidurale vs Natuurlijke bevalling
Draagdoek vs Maxi Cosi
Samen slapen vs Eigen kamer

Samen kunnen we lief zijn voor mama’s. Lief zijn door correcte informatie te leveren en steun te geven welke kant ze ook uit gaat. Ik heb zo’n vermoeden dat er op die manier veel mama’s het geluk gaan vinden. Het geluk van het mama-zijn en weten wat de opties zijn. Want er zijn veel meer opties dan enkel “Een gelukkige mama is een goede mama.”

Een gelukkige mama is een mama die bewuste keuzes kan maken. Welke keuzes het ook zijn.