Het vastendieet 5:2, is dat nu echt wat #strijdtegendekilos

Belangrijk, start hier

Je bent hier vast terecht gekomen omdat je niet blij bent met je gewicht en misschien je uiterlijk. Ik herken dat gevoel heel erg. Als tiener was ik niet écht dik maar ik vond van wel. Ik was groter dan de meisjes in mijn klas en ook breder. Ik had maatje 42 terwijl anderen maatje 38 hadden. Nu weet ik dat maatje 42 hebben echt normaal is, doorsnee. Toen niet. Ik begon te diëten en dat voor vele jaren lang. Met ups en downs. Ik viel af maar kwam de kilo’s uiteindelijk ook weer bij. Het diëten zorgde ervoor dat ik een vertekend beeld had over mij lichaam en over mijn eetgedrag. Nu, daar wil ik het in deze intro niet over hebben. Waar ik het wel wil over hebben is het volgende:

Of je nu wil diëten of niet, jezelf accepteren is heel belangrijk. Als je jezelf wat meer kan aanvaarden, wat meer zelfvertrouwen hebt dan sta je heel wat steviger in je schoenen en geniet je meer van jezelf en het leven. Dat is niet makkelijk, zelf begon mijn weg naar zelfacceptatie in 2018. Ik ging van een super onzekere vrouw die niet in badpak durfde te lopen op het strand naar een zelfzekere vrouw die nu ongegeneerd met haar kinderen speelt op het strand in bikini.

Ook jij kan dat. Nu, tijdens het afvallen of erna, dat maakt allemaal niet uit. Mijn tip is wel: Start nu. Hoe vroeger je ermee begint hoe vlugger je resultaten zal zien. Maar hoe begin je daar nu aan? Hoe krijg je meer zelfvertrouwen. Hoe ga je je lichaam meer gaan accepteren? Wel, laat mij je helpen. Ik heb wat ik deed en nog altijd doe in een traject gegoten. Een zes weken traject waarin je elke week toegang krijgt tot een video en opdracht. Na die zes weken zal je al heel wat verder staan in de zelfacceptatie en is er een stevige basis gelegd.

Let wel op, jezelf accepteren lukt niet in zes weken. Dat is onmogelijk, dat heeft jaren nodig en is in mijn inzicht nooit helemaal af. Bij mij is dat ook niet af maar ik sta nu al zoveel verder dan in 2018 en ik ben mezelf daar zo dankbaar voor!

Wat is het vastendieet 5:2, in het kort

In blogland is het al even een hype. Een soort dieet, redelijk nieuw maar toch ook niet zo nieuw. In het kort komt het erop neer dat je 5 dagen van de 7 gewoon eet en 2 dagen vast. Met vasten verstaan ze niet meer dan 500 kcal per dag eten. Dat is niet veel. Je mag kiezen welke dagen je vast. Ook zou het dus geen verschil maken of je nu die 500 kcal in 1 keer opeet of in kleine stukjes doorheen de dag. Er is een website over te vinden, boeken over te koop, … zelf heb ik dat allemaal niet zo heel erg hard bekeken en al zeker niet gekocht. Ik heb wel verschillende blogs erover gelezen en de reportage bekeken. Het is vooral die reportage dat ervoor zorgde dat ik het een poging gaf.

Ik deed een poging

Ondertussen is het alweer weken geleden. Maar ik deed eens een poging. Ik had me laten verleiden door enkele bloggers, lilith bijvoorbeeld. Het leek me wel haalbaar. Wat is nu 2 dagen vasten als je 5 dagen niet hoeft op te letten, niet hoeft te tellen, niet hoeft te wegen, … Oh ik was op dat moment het zo erg beu om alles te wegen en de punten bij te houden in mijn weight watchers appje. Dus ik nam de proef op de som. Ik ging een dag vasten.

Ik had heel vlug hoofdpijn. Het was een slechte dag veronderstel ik, zo achteraf bekeken. Toen op die dag was het geen lachertje. Het originele plan was niets te eten tot het avondeten. Nou, dat was dus mislukt. Ik moest die dag natuurlijk terug alles afwegen en bijhouden aan hoeveel kcal ik zat. Ik ben toen gestrand op een 650 kcal. Niet slecht natuurlijk. Maar ik voelde me écht niet lekker. De volgende dag mocht ik gewoon weer eten, wat keek ik ernaar uit. Ik dacht ook, het zal allemaal vergeten zijn en de volgende vastendag zal vast veel beter gaan. Nouja, ik was mis. Het ontbijt smaakte me helemaal niet omdat ik me zo slecht voelde. Dat slechte gevoel heeft nog de hele dag aangehouden.

Boterhammen met choco zonder nadenken

Ik las overal dat ze de dagen na het vasten ook nog echt op hun eten letten omdat ze de vastendag niet teniet wilden doen. Nou, dat had ik dus niet. Ik voelde me veel te slecht om er echt over na te kunnen denken, ’s morgens stak ik gewoon enkele boterhammen met choco in mijn mond omdat dit het vlugste ging. Zo vlug mogelijk moest ik eten. Ik had geen tijd en geen zin om iets gezond of bewust klaar te maken. Het moest vlug gaan. Jammer natuurlijk.

Na die ervaring heb ik het dus nooit meer gedaan. Af en toe gaat het nog eens door mijn hoofd: Misschien moet ik het nog eens een kans geven. Misschien moet ik me veel beter voorbereiden, het boek lezen en zo. Voor de ochtend erna een overnight oats beker op mijn nachtkastje zetten. Tot nu toe heb ik het niet gedaan. Ik weet niet of ik het nog een kans zal geven, voorlopig niet denk ik zo.

Hebben jullie het vastendieet 5:2 al een kans gegeven? Waarom wel, waarom niet? Hoe ging dat?