Wij doen nooit moeilijk over eten. Tot 6 maanden krijgen ze hier enkel en alleen borstvoeding, op hun en mijn vraag.
Daarna blijft dat zo lang mogelijk en krijgen ze groenten en fruit uit het vuistje wat natuurlijk evolueert tot bord en bestek op hun tempo. Ze kiezen zelf wat ze ervan opeten, of ze eten, hoeveel ze eten. Wij kiezen natuurlijk wat er op tafel komt.
Eens de dochter weg was met het eten heeft ze altijd graag gegeten, proeft vaak nieuwe dingen, eet veel, zit als eerste aan tafel tot de laatste. De zoon daarentegen. Als het warm eten is eet hij meer niet dan wel. En dan nog het liefste appelmoes en/of ketchup. Kroketten, rijst en spaghetti gaan er ook wel eens in met momenten. Of boontjes in tomatensaus en vast nog andere dingen. Maar niet zo frequent en niet met zekerheden. Hij doet maar. Hij is gezond, groeit en bloeit goed.
De eerste 2 schoolweken kwam hij niet aan tafel zitten. Dat vonden we toch wel wat vervelend. En hebben dan een afspraakje gemaakt dat hij toch telkens 2 min aan tafel moet zitten, gewoon zitten. Hij hoeft niets te eten. Sinds die afspraak is dat niet nodig geweest, hij was altijd trots om te zeggen “Maar mama, je hoeft de time timer niet te zetten want ik ga toch veel langer aan tafel zitten.” En zodoende geloven we dat en zetten geen timer, hij weet dat als hij het eens niet doet er wel terug een timer aangelegd zal worden. Vandaag was de eerste keer dat hij niet aan tafel wou komen. Ik herinner hem even aan onze afspraak en zonder problemen komt hij aan tafel, 2 min en hup gaan spelen. Maar, onze dochter, dat was een ander verhaal. Vandaag had ze om een of andere bijzondere reden geen zin om aan tafel te zitten, oei wat is er aan de hand? Zo is ze niet. Maar toch, afspraak is afspraak en ook de dochter moet minstens 2 min aan tafel komen. Na heel wat drama en al ver na de 2 min van haar broer kwam ze eindelijk aan tafel zitten voor exact die 2 min. Ik hoop maar dat er niets speelt met haar want dat is echt niet wat we gewoon zijn van haar, dat eten hé. Volgens mij is ze enkel wat vermoeid, het prutske.