Eindelijk terug school.

Ja, het is weer school. De kinderen lekker de deur uit. Het huis enkel voor mezelf en de baby. Lekker rust. Eindelijk terug ritme. Heerlijk. Ik doe een vreugdedansje op tafel en hang maar lekker een dagje op de bank. Kijk er al tegen op om ze terug van school te halen. Dan begint de drukte weer en is mijn huis binnen enkele seconden een varkenstal. Gedaan met de rust.

Haha, geloof je me? Wie me goed kent vast niet! Oh wat baal ik ervan dat de vakantie gedaan is. Dat de wekker moest afgaan deze ochtend en de kindjes nog goed aan het slapen waren ook al lagen ze er goed op tijd in. Dat er eentje gisterenavond een bijna crisis had omdat hij niet naar school wou gaan om heel veel redenen hielp natuurlijk niet.

Gelukkig verliep het al bij al vlotjes en rustig deze ochtend. Mijn wekker liep af en ik sleepte mezelf uit bed, nou eigenljk viel dat ook goed mee. De kinderen werkten redelijk mee voor hun doen en we geraakten net op tijd op school. Dan ook wel net op tijd, toen ik de kinderen uit de bakfiets haalde zag ik door de ramen dat het tijd was. Maar dat weerhoudt Adam er natuurlijk niet van om toch persé de lange wandeling te doen (langs de oprijstrook voor rolstoelen). Haasten kent hij niet. Nouja geen ramp, het duurt altijd wel eventjes voor iedereen in hun klas zit dus we hebben wel wat speling. Abel aarzelde toch wel eventjes, het is weer wennen voor hem. Adam vond zijn roze kruk en kon terug op zijn plaatsje gaan zitten.

De vakantie is veel te vlug voorbij. Al de plannen die we hadden, we zouden wel nog een paar weken extra kunnen gebruiken. Het emmertje van de oudste zoon is naar mijn gevoel ook nog niet leeg genoeg. Ik kan alleen maar hopen dat het nu allemaal wat rustiger gaat, het sint en kerst gedoe zijn voorbij dus weer gewone schoolweken met hun normale programma. Zodat het emmertje niet te vol zal worden en hij het terug wat kan ontladen in de nog kortere vakantie over enkele weken. Oh wat hou ik ervan om mijn kinderen gewoon bij mij te hebben. Ook al is het druk en luid en rommelig en nog vanalles. Het zijn mijn kinderen, het is mijn levendig huis en ze horen bij mij. Ja, natuurlijk hoort loslaten erbij en daar heb ik dan ook geen problemen mee. Dat is weer iets anders, ik heb er alle vertrouwen in dat ik ze voldoende en op de goede tijden kan loslaten wanneer nodig. Dus geen zorgen hieromtrent. Dit gaat over iets anders, een andere visie, een gevoel misschien.

Nu moet ik het knopje omdraaien, het opgelegde schoolritme terug oppakken en er het beste van maken. Alleen lukt het niet, gelukkig hoeft dat ook niet.