De laatste tijd zijn de nachten niet wat ze horen te zijn. Misschien wel wat ze horen te zijn maar niet wat ik nodig heb. Of denk te hebben. Heerlijk doorslapen zonder gewekt te worden door “de baby” (Eden) of door “de volle blaas”. Gewoon slapen tot de wekker gaat om aan de ochtendroutine te beginnen.
Vannacht deden we er nog een schepje bovenop. Om 23u ging ik slapen en “de baby” hoorde dat en wou direct bij mij liggen, wonder boven wonder draaide hij zich comfortabel op zijn zij en sliep verder. Dat liedje duurde niet lang helaas, daar begon hij al over mij te klimmen, aan mijn arm te sleuren waarmee hij wil zeggen “mama, op uw andere zij gaan liggen of ik begin te wenen”. Mama gehoorzaamt en ja hoor hij wil drinken. Mij goed, hopend dat hij daarna vlotjes slaapt. Uiteindelijk wel.
Iets voor 2u begon Emma te wenen. Omdat de baby nogal tegen mij aanlag sleepte manlief zich uit bed en ging kijken wat later kwam hij terug “ze heeft pijn aan haar knieën”. Een paar minuutjes later begon het geween opnieuw. Nogmaals ging manlief kijken maar mijn “als het niet lukt breng ze hier en ga zelf in haar bed slapen” moet verloren gegaan zijn. Want enige tijd later kwam hij terug, nog steeds een wenende dochter, nog steeds in haar bed. En ja ik voelde het al aan mijn water in mijn blaas, het is mama tijd. Ik probeerde voorzichtig uit bed te kruipen zonder Eden wakker te maken. En ja hoor, na wat troostende begrijpende en verklarende woordjes ging ik naast haar liggen en probeerden we nog wat te slapen. Wat niet echt heel goed lukte.
Iets na 4u hoorde ik een baby wenen in de gang, ons Edentje was uit bed geklommen en op zoek naar mij. Ik glipte weg bij Emma en kroop met Eden terug in ons bed. Na eerst nog een tussenstop op het toilet. Hopend dat Emma niet opnieuw begon te wenen, wat gelukkig niet meer gebeurde. Maar slapen had ook wel fijn geweest. Eden kon blijkbaar zijn slaap ook niet meer vinden en als dat zo is dan kruipt hij om de paar minuten over mij heen en dwingt mij op mijn andere zij … heel bevorderend voor de nachtrust dus.
Veel te vroeg liep de wekker af.
3 Comments
Oooo jawel, heel herkenbaar ;o/ en hier ook nog steeds co-sleeping, jaargang 3 editie 4 ;o)
haha 🙂 we gaan wel eens we terug de bovenverdieping enkel gebruiken als slaapkamers hem een eigen kamertje geven en zien waar we dan uitkomen, als hij nu wakker wordt voordat ik in bed lig lukt het dat Bram hem kan troosten/drinken geven, eens ik in bed lig lukt dat langs geen kanten natuurlijk ahja
Hoe zou je zelf zijn ;o) We hebben hier ook pas de volledige bovenverdieping in gebruik genomen, en zijn dus kampeerstijl-af :o) Courage, het is een fase…het is een… ;o)