Ga naar de paasfoor in Kortrijk

Nostalgie op de foor

Voor mij is dat pure nostalgie. Als kind en tiener keek ik daar al lang naar uit. Op pasen kregen we dan ook van de meme centjes speciaal om te verteren op de paasfoor. Wij woonden op wandelafstand van het centrum van Kortrijk en gingen telkens te voet, of met de fiets. 1 namiddag/avond gingen we voor écht. Dan mochten we op heel veel attracties zitten en lekkere dingen eten. Ooooh wat een leuke herinneringen.

Ik herinner mij zelfs nog een avond waar ik per uitzondering eens helemaal alleen met mijn papa naar de paasfoor ging. Mijn zus was gestraft en mocht niet mee. Jammer voor haar, maar super leuke quality time met papa voor mij.

Wat me het meest bijgebleven is zijn de draaiende bootjes, de deca dance waar ik als kleiner kindje vaak bang was omdat die attractie toen enorm populair was bij de stoere jeugd van toen. De wegschietende bal waar ik met mijn papa ben ingeweest, ik vraag me af waar die video van in de bal zelf naartoe is.

Ook veel attracties die er nu niet meer zijn. Ik herinner mij nog een groot reuzerad met bakjes die continu ondersteboven gingen. Een echte achtbaan, een splash, … Toen stond er nog veel meer, de veemarkt stond vol en ook een langer stuk aan de leie was bezet met attracties.

Naar de paasfoor met de kindjes

Ik zou willen zeggen dat ik nog geen enkel jaar de paasfoor heb overgeslaan. Toch wel, 1tje hebben we niet gedaan. Ik denk als ik mij goed herinner dat het deze was nabij de tweede zoon zijn geboorte. Verder zijn we er altijd blijven gaan als koppel of met de kindjes mee. Dit jaar dus ook.

De eerste keer naar de paasfoor met onze 5 kindjes mee. De baby heerlijk dichtbij mij in de draagdoek, in mijn draagjas. Het was een avond midden in stormige regendagen. Wat een zegen hadden wij, er was toen veel wind maar geen enkele druppel regen gehad. Dit hadden we absoluut niet verwacht, het weerbericht zei ook helemaal anders.

We hebben nog nooit de foor helemaal kunnen afwandelen met de kindjes ofwel werden ze te moe, of te “lastig”, …, of combinaties natuurlijk. Deze keer was dat ook niet het geval, maar wat ben ik trots op vooral op de jongste kinderen We hadden geen buggy mee en ze hebben de hele wandeling mooi meegewandeld zonder te klagen. Ook de dochter heeft er niet over geklaagd, wat ze wel nog eens vlug durft doen. Dus op dat gebied was het uitstapje zeker al geslaagd.

De jongste zoon, als we de baby even niet meerekenen, was de kleinste. Niet alleen de kleinste maar ook de enthousiastste. Hij keek zijn ogen uit! Hij heeft op de paardenmolen gezeten en was er bijna niet af te krijgen. Hij wou alles wel uittesten!

De middelste zoon was iets minder enthousiast. Hij vond het wel leuk, maar het was ook nogal druk en luid voor hem denk ik.

De dochter vond het allemaal best zolang ze nergens op moest zitten. Voor haar hoeft dat allemaal niet zo. Al was ze wel super blij met haar prinsessenhakjes na het vissen. En met het ijsje dat ze wou. Ik denk dat iedereen op de foor gehoord heeft dat ze een ijsje wou. En wel nu. Helaas voor haar moest ze toch wel even wachten …

De oudste zoon kan er zeker van genieten. Ik ben ook super trots op hem! Hij heeft voor de eerste keer op de botsauto’s gezeten. Helemaal alleen!! In het begin wat wennen maar uiteindelijk vond hij het super leuk. Voor hem was dat zeker toch een stap. Woehoe!