De opluchting van Bellewaerde

Donderdagavond was ik helemaal bang voor “morgen” de dag waarop het een jaar geleden was van papa en Kathy. Niet dat wij het toen wisten, maar toch, op die datum is het gebeurt. En ik was er zo bang voor.

De opluchting dat je dan voelt als manlief zegt (hij had donderdag verlof om een nicht van mij te helpen verhuizen en de vrijdag ook verlof) dat we wel ergens naartoe kunnen gaan. De verbouwingen zijn nogal veel duurder uit aan het vallen dan gepland dus moeten we ons wat beperken van uitstapjes, die toch al vlug kunnen oplopen. Maar ééntje kon wel nog en wauw ik zag het direct een stukje beter zitten.

We kozen voor Bellewaerde, heel erg dichtbij en als kind ben ik er vaak met het gezin geweest. Heerlijk nostalgisch dus. Na een voor mij heel onrustige nacht werd ik vroeg genoeg wakker om samen met Eden (ahja die hangt tegen mij geplakt) uit het bed en uit het huis te sluipen om een bezoekje te brengen aan het graf van papa en Kathy. Gelukkig was de poort open want ik was er toch een hele tijd voor het openingsuur (9u is dat blijkbaar). En wonder boven wonder, Eden bleef staan waar ik hem neerzette, keek rond en bleef nog wat staan. Ben ik niet gewoon van hem. Een potje huilen, wat bidden en nog wat huilen. Eden platknuffelen en terug naar huis.

Stiekem wegglippen thuis zonder de rest wakker te maken. Lieve man nam verlof 😍. Een gezegende dag voor iedereen en zeg dat je van elkaar houdt. 💞

Een foto die is geplaatst door Sofie Lambrecht (@bramensofie.be) op 30 Jul 2015 om 11:13 PDT

Waar de rest van mijn gezin ondertussen al wakker was. Samen ontbijten en alles en iedereen klaarmaken voor een dagtripje naar Bellewaerde.

Het werd een heerlijk dagje, waar Abel veel dingen gedaan heeft voor een eerste keer. Zoals de kevertjes. Deze keer kreeg ik hem niet overtuigd van de splash, hij was die van vorig jaar in Toverland nog niet vergeten, hij moet nog een beetje groeien zegt hij. Met het hele gezin op de theekopjes, de paardemolen, de vlindertjes, de boot, de tractors, de trein die bij de tijgers en de leeuwen rijd, kijken naar de niagara, de giraffen, zebra’s, olifanten, luipaarden en papegaaien bewonderen… in spanning kijken naar de spectaculaire duikshow en als afsluiter een leuke 15 min durende 4D film van De kleine prins.

Abel heeft mij positief verwondert door goed om te gaan met het wachten, het langste was 1 uur (!!) wachten voor de wildwaterrivier, de ronde bootjes. Hij heeft dat super goed gedaan! En het was heel leuk zo samen onder ons tweetjes. De rest was de binnenspeeltuin aan het onveilig maken. Ook werden we een paar keer weer met onze neus op de ass-feiten gedrukt, is toch altijd even slikken op zo’n momenten. Wat zou ik dan graag zijn gedachten overnemen en hem rust geven. En ohja hij vroeg zich opeens af waarom wij prinses Belle nergens zagen …

Emma is Emma, vlug bang en gaat niet vlug iets nieuws uitproberen. Maar ze heeft haarzelf verbaasd door helemaal alleen in een vlindertje te gaan zitten. Zo trots dat ze was! Ze was ook helemaal fan van de leeuw van Bellewaerde die er rondliep.

Adam was Adam 😉 en Eden was ook heerlijk zijn deugenitzelf.

Blij dat deze dag toch heel fijn is verlopen, blij dat hij voorbij is. Weer fijne herinneringen bij en weer een dag verder.

Papa, ik hou van jou. Papa en Kathy, wij missen jullie.