De bakfietsregels

Niets gezelliger dan door weer en wind te moeten fietsen met wenende en tierende kindjes in de bakfiets die dan ook helemaal niet luisteren als je wat zegt om er iets aan te doen. Stel je daar dan nog eens een stortbui bij voor waar je nat van geworden bent tot op je lichaam. Leuk.

Zo voelden vaak de bakfietstochtjes van school naar huis aan de eerste twee weken van dit schooljaar. De dochter is dan zoiezo al prikkelbaarder en moet de zoon stilzitten terwijl hij enkel heen en weer wil rondspringen. Dat botst. Het minste wat de zoon doet bij de dochter betekent drama bij haar. En dan stopt hij niet. Nee, hij heeft dan actie. En geen enkele reactie van mijn kant kan daar iets aan veranderen, aan geen van beiden. Gezellig.

Dan maar bedacht om enkele bakfietsregels visueel op te hangen. En wonder boven wonder, sindsdien is het niet meer voorgevallen. Toeval of niet. Wie zal het zeggen, maar ik ben blij! En dat het weer ook een pak beter is maakt het al helemaal fijn om te fietsen.

Eerst de regels getoond en wat uitleg gegeven waar nodig (bij het tweede prentje gewezen op het niet zo blije gezichtje …) en dan wou ik deze ophangen in de bakfiets. Mocht niet van de zoon. Nee, hij vond dat niet leuk. Dan samen afgesproken dat ze niet opgehangen worden tot het zover is. Eens er iets gebeurt wat “niet kan/mag” worden ze opgehangen. Dat duurde twee dagen, hij was er niet zo blij mee om ze te zien hangen maar maakte er geen drama van en zegt er nu niets meer over. Tenzij afgelopen woensdag toen ik de zoon en 2 klasvriendinnetjes naar het zwembad fietste hebben ze de regels besproken, kei schattig.