Het ging goed vandaag op school!

Hoe goed het wel niet gaat!

Echt, wat een opluchting! Wat een luxe.

Ok ja, ik weet het, we zijn nog maar dag 2. Er kan nog vanalles gebeuren, alles kan nog omdraaien, …
En misschien, voor de bijgelovigen, gaat dit nu ook wel gebeuren door al dat gestoef hier.

Vandaag terug zo’n goede schooldag!
En wauw, ik ben er nog niet goed van! Ik heb vanmorgen geen enkele klas van binnen gezien. Onvoorstelbaar, niet te geloven. Dit overtreft mijn beste verwachtingen. Echt. Lees je het. Ik ben er ondersteboven van.

Vanmorgen zoals de meeste ochtenden met de bakfiets naar school, samen op de speelplaats wachten tot het tijd is. En dan kwam het hé. De begeleidster van Emma kwam eraan en Emma ging zonder problemen bij haar staan. Nog een dikke zoen van de mama en “Daag, tot vanavond!” en alles was goed. Echt goed. Ik dus mee met Abel wat verder op de speelplaats aan de ingang van zijn klasje, af en toe nog eens vrolijk zwaaien naar Emma. En ze was blij en had er helemaal vrede mee. Even wachten op Abel zijn begeleidster en dan ging Abel zomaar bij de rest van zijn klasje staan. Toen ze naar binnen gingen even de aarzeling. Dan kwam hij me nog een dikke knuffel geven en het was goed. Hij ging naar binnen. Zonder mij.

Bij het afhalen gezien in het rondeboek van Abel zijn klasje dat hij zelfs verteld heeft over iets dat we gedaan hebben in het weekend. Wauw! Vorig jaar heeft hij ongeveer 5 dingen vertelt in de ronde, over een heel jaar verspreid met 2 of 3 daarvan in de laatste maand. Niet te geloven, wat een verschil. Hij was zijn olifant kwijt geraakt overdag (daar heeft hij al veel ervaring mee ;-)) en hij ging zonder problemen heel alleen nog eens zoeken in zijn klas etc. Nou zeg, ik was nog niet verbaasd genoeg vandaag zeker?