Ik draag mijn papa altijd dichtbij

Reeds meer dan 1700 dagen moet ik mijn papa in fysieke nabijheid missen. Midden in de zomervakantie van 2014 kwam hij samen met zijn partner (oma voor onze kinderen) om het leven in Chamonix op de Mont Blanc. Een periode dat in mijn geheugen gegrift staat en het gemis van mijn lieve papa draag ik sindsdien met me mee. In mijn hart, in mijn hoofd maar ook iets tastbaars.

Er zit as in mijn bedeltje

Op bijna elke foto van mij zie je het, een teal bedeltje dat aan mijn armband bundelt. Nu doe ik het uit, tenzij het echt moet om een goede reden. In dat bedeltje zit namelijk een klein beetje as gebakken van mijn dierbare papa. Ik weet dat zo’n assieraad niet voor iedereen is weggelegd maar mij geeft het wel iets tastbaars. Iets om mee te prutsen, iets dat ik altijd bij me kan dragen, iets tastbaarder dan die leegte in mijn hart.

Assieraden zijn niet overal gekend en daarom schrijf ik met plezier dit artikel. Het is iets dat me na aan het hart ligt en waar ik elke dag enorm dankbaar voor ben. Dankbaar is misschien een raar woord, maar alles voelt raar aan sinds dat ongeluk. Het leven is nooit meer hetzelfde en zal dat ook nooit meer worden. En dat is ok. Ik kan me nog zo kwaad maken om het intense verdriet, er verandert niets. Het is een aanvaardingsproces van een heel leven lang en daar ben ik aan bezig, elke dag een stapje verder en af en toe en paar terug.

Hopelijk heb je er niet gauw eentje nodig maar weet dat ze er zijn. Er is heel wat keuze en er zijn verschillende mogelijkheden om as dicht bij je te houden. Denk er rustig over na en vraag uitleg. Mij geeft het alvast heel wat troost op ontroostbare dagen.

Wat kan je doen met de rest van de as?

Wij hebben ervoor gekozen om de urn te laten begraven bij het graf van zijn partner. Zo blijven ze in gedachten heerlijk dicht samen. Ik heb toen gevraagd om een klein beetje as apart te houden voor mijn juweel en de rest zit in een mooi potje. Weet dat er ook mini urnen bestaan om ze op een subtiele wijze thuis bij te houden. Dat vind ik zelf wel heel fijn eigenlijk, maar ook dat is zo persoonlijk.