Aan alle papa’s

Hallo papa’s,

Jullie kennen me vast niet omdat dit een mamablog is. Of lees je toch af en toe mee? Leuk! Jullie zijn heel erg welkom. Want jullie hebben ook kinderen, niet alleen mama’s. Of die nu klein zijn of groot, jullie zijn papa’s en hebben kinderen. Voor altijd. Mag ik eens wat vertellen?

Jullie zijn belangrijk. 

Ja, jij ook! Je hoort het goed. Jij bent belangrijk. Het voelt misschien niet altijd zo. Er is die dagelijkse sleur. De werkelijkheid dat als de kleine baby er is die in vele gevallen liever bij de mama is. Dat is normaal. Dat ligt niet aan jou. Laat die baby maar lekker bij mama liggen wanneer nodig. Jij bent belangrijk. Je kan de mama ondersteunen door een glaasje water te brengen tijdens weeral eens een borstvoedingsmarathon. Ook dat heeft een positief effect op jou baby. Of breng ze een lekkere reep chocolade, van haar favoriete merk. Maar, wat zeg ik nu, dat doe je vast al.

Ja, jij bent geweldig.

Zo geweldig dat jij een band kan opbouwen met uw eigen kind door allerlei leuke dingen te doen. Heerlijk knuffelen, samen dutten op de bank, zalige badjes geven en pampers verversen waarbij je jou kind doet schaterlachen wanneer je zachtjes op zijn buik blaast. Daar heb jij echt geen borstvoeding voor nodig. Ook daar kan jij geweldig in zijn. Omdat jij een papa bent kan je geweldig goed zorgen voor jou kindje als de mama niet in de buurt is. Ja, jij kersverse papa, dat is vast wel wat spannend die eerste keren. Maar jij kan het, want jij bent geweldig. We hebben het zo vaak over het moedergevoel, nou jij beschikt vast over een vadergevoel. In geen tijd heb jij een super band met je kind(eren). Zou deze band beginnen bij de eerste zwangerschapstest, de eerste stampjes dat je voelt of het doorknippen van de navelstreng? De eerste blik in elkaars ogen, het zuchtje en het stiekeme traantje bij de eerste aanblik? De eerste keer dat je hem vasthoudt in je armen? Het maakt niet uit. Het feit is nu eenmaal dat papa’s geweldig zijn. Of jij dat nu beseft of niet.

Wees papa.

Het is zo makkelijk om je te laten meeslepen in de sleur van alledag. Papa’s hebben meestal ook een belangrijke taak. Ze gaan werken en onderhouden hun gezin, of ze dat nu alleen doen of met twee. Het is belangrijk. Alle rekeningen moeten betaald worden, hun kindjes moeten eten en nog tal van andere zaken die helaas niet voor het grijpen liggen. Zoals een dak boven het hoofd. Jij bent daar mee bezig. Je ligt er misschien zelfs wakker van. Dat toont weer maar eens wat een geweldige papa jij bent. Maar vergeet niet dat je ook echt papa bent.

Maak tijd voor je kind.

Je bent papa en het papa zijn beleef je pas ten volle als je ook werkelijk leeft met je kind. Het is niet makkelijk. Je gaat werken en bent gewoonweg blij dat je thuis bent. Eindelijk rust. Dan zijn daar die kinderen weer, ze willen aandacht en jij wilt gewoon eventjes met de voeten omhoog op de bank liggen bekomen van die drukke werkdag. Bekomen van de druk, het werk, de verantwoordelijkheid. Sommige papa’s laden op door te spelen met hun kinderen. Voor anderen is dat eerder een opgave. Dat is niet erg. Dat is normaal. Maar ik ben ervan overtuigd dat elke papa daarin een gulden middenweg kan vinden. Dat ze door wat creatief te zijn best wel een manier kunnen vinden om aan al die behoeftes te voldoen. Het vergt misschien wat tijd voor je daaruit bent. Maar jij kan dat, want jij bent geweldig. Jij bent papa.

Papa’s worden gemist.

Het lijkt misschien niet altijd zo. Vaak zijn kindjes veel bij de mama. Als er iemand thuis blijft om voor de kindjes te zorgen is dat in de meeste gevallen de mama. Dat is niet erg, daar zijn vast heel erg goede redenen voor dat dit nu eenmaal zo is. Dat neemt niet weg dat papa’s gemist worden. Ook jij. Als jij thuiskomt van je werk, dan zijn de kinderen misschien heel erg moe en overprikkeld. Soms komen ze heel vurig aangelopen “papa!” en knuffelen ze je plat. Op hun eigen manier. Misschien gaan ze wel tig rondjes door het huis lopen van opwinding. Soms kom je thuis en maken ze ruzie. Is alles een grote bende. Weigeren ze te knuffelen. Krijg je enkel maar een nukkig knikje als je wat vraagt of zegt. Lijk je niet welkom. Nee, jij bent welkom. Ook als de kinderen het niet expliciet zeggen, ze hebben je gemist. Ze houden van je.

Perfecte papa’s.

Weet je, geweldige papa. Denk je bij jezelf, oei ik ben niet zo geweldig. Nou dan heb ik goed nieuws voor je. Jou kinderen willen niets liever dat je van hen houdt. Bij je zijn en je papa noemen. Je kan elk moment van de dag opnieuw beginnen. Kinderen zijn geweldige vergevers en kijken enorm op naar hun papa. Nee, papa’s zijn niet perfect. Dat hoeft ook niet. Niemand vraagt een perfecte papa. Maar ze willen wel een papa. Een papa dat luistert naar hun grote doch kleine verhalen. Een papa dat pijntjes kust of haren kamt. Dit is genoeg voor jou kind. Kinderen, vooral die kleine exemplaren, hoeven niet te weten wie er gaat werken en voor de centjes zorgt. Wie er zorgt dat ze veilig zijn en het mogelijk maakt dat ze dat ene leuke hebbeding kunnen kopen dat ze na een 5 minuten kapot maken. Dat begrijpen ze later wel. Dat maakt voor hen nu niet dat jij een geweldige papa bent. Kleine dingen maken grote papa’s.

Ook papa’s met ervaring.

Ook als jij al jarenlang papa bent. Als je kinderen niet meer spelen. Als je niet meer pijntjes moet wegkussen. Dan nog ben jij nodig. Aanwezig zijn. Dan nog vinden je kinderen je geweldig en willen ze van je houden. Ook al zeggen ze dat niet.

Dus, geweldige papa’s, geef je kroost maar een knuffel. En als ze dat niet willen, glimlach gewoon eventjes voor jezelf en denk aan alle geweldige papa dingen. Want ook jij hebt die.