2 lieve meters voor ons vijfde wondertje
5 januari 2016
Zindelijkheidstraining, hoe wij het doen
15 januari 2016
Om precies te zijn ben ik vandaag 35 weken en 3 dagen zwanger. Ze komt werkelijk dichterbij en we zijn dus ook maar in actie geschoten! We hebben een commode gekocht voor haar kleertjes, we kregen en kochten al een hele hoop tweedehands kleertjes. Deze week zijn we gestart met de doopsuikertjes te maken, ik haakte 2 mutsjes en ook het geboortekaartje gaat in proefdruk. Ik begon in mijn hoofd al mijn bevalling plannen.
Hoe het gaat met de baby
Afgelopen zaterdag zijn we nog eens op controle gegaan en alles was prima in orde. Ze woog toen een 2,9kg. Over een tweetal weekjes moeten we al opnieuw gaan. Ja, het komt echt dichterbij!
Hoe het gaat met de mama
Ook goed, alles is wel een beetje lastiger aan het worden. Door het bloedverlies weet ik ook niet hoeveel ik precies mag doen, misschien maakt het ook niets uit maar dat risico neem ik liever niet. Ik vind het in vergelijking met de vorige zwangerschappen nu wel lastiger, misschien komt het doordat ik nu meer op de signalen let (ik denk dat dit de voornaamste reden is, mezelf kennende) of omdat het gewoon allemaal nog een pak zwaarder is met 4 rondlopende kindjes ipv 3. De moeilijke periode van Abel doet er natuurlijk ook niet veel goeds aan. Het bakfietsen is met momenten ook echt zwaar, en ja dat is ook letterlijk te nemen 😉 . Verder heb ik behalve last van wat reflux/zuur als ik in bed lig geen klachten. Dus ja, alles gaat wel goed. En we genieten ook volop van de dikke buik, de bewegingen erin, … heerlijk zwanger zijn.
Bevalling plannen
Sinds ik zwanger was van Emma en ik in contact kwam met de wereld van draagdoeken, samen slapen, wasbare luiers, … en nog zo van die gekke dingen 😉 zat daar ook thuisbevallen bij. In België is dat helaas niet zo vanzelfsprekend lijkt het wel, toch in vergelijking met bijvoorbeeld Nederland. Nouja, omdat de bevalling van Abel absoluut geen goede ervaring was dachten we er niet serieus over na bij Emma. Ik opperde het wel eens bij manlief maar toen hij me verwees naar het verloop van de bevalling van Abel snapte ik hem wel. Voor de bevalling van Adam en Eden dacht ik er ook wel eens over maar maakte mijn verlangen voor een thuisbevalling niet echt hard. Die zijn uiteindelijk ook gekomen met een inleiding dus dat zou ook al moeilijker geweest zijn. Maar nu, nu kreeg ik opeens het gevoel van ik moet er toch iets aan doen! Ik was toen wel al 32 weken zwanger, niet ideaal om er op die termijn nog echt mee te beginnen. Maar bon, ik ging op zoek naar een vroedvrouw en we maakten een afspraak.
Die vroedvrouw vond het voor haar persoonlijk gevoel te laat om ons nog te begeleiden. Jammer, want ik denk mocht ze toegezegd hebben we het wel zouden gedaan hebben. Nouja, na dat gesprek was er voor ons nog niets beslist, we wisten dat die ene vroedvrouw het niet wou doen met ons omdat ze naar haar doen van werken geen tijd meer genoeg zou hebben om mij te leren kennen op haar manier. Ze bracht ons wel in contact met een andere vroedvrouw.
2 weken later zaten we dan samen met die vroedvrouw. Die zag het wel zitten, ook had ze een arts die zeker bereid was om mee te helpen bij de geboorte. Wauw. Super. Nouja, voor mij toch. Na mijn 4 zwangerschappen die telkens uiteindelijk met epidurale en versterkers eindigden wil ik echt eens een natuurlijk bevalling, zo natuurlijk mogelijk, dus zonder epidurale, …. Helaas is manlief meekrijgen een ander verhaal. Niet dat hij er echt op tegen is (ik zou het mogen doen en hij zou me steunen) maar er zijn zoveel dingen waar hij mee zit dat we voor nu beslist hebben om het toch niet te doen.
Daardoor gingen we op een andere manier denken en vonden we een soort gulden middenweg. We gaan proberen zo veel mogelijk arbeid thuis te doen zodat eens we in het ziekenhuis komen ik minstens al 4 cm heb, liefst minstens 5 eigenlijk. 4 cm is mijn “probleemgetal” waar het de vorige bevallingen telkens op bleef blokkeren. Ja, misschien is het nu wel een beetje mentaal, ik probeer mijn knopke daar nog om te draaien. Maar, ik hoop voor nu nog altijd dat als ze me daar voor de eerste keer controleren het minstens 5 is. Hah! En dan zouden we gaan voor een onderwaterbevalling. Lijkt me zoiezo hemels, mocht ik thuisbevallen zou ik dat ook het liefste onder water doen.
Voor deze bevalling zou het dus echt mijn droombevalling zijn als het me lukt zonder epidurale, versterkers en onder water. Bidden jullie mee met mij?
Mocht er ooit nog een zesde komen ga ik vanaf het begin voor een thuisbevalling, dan heeft manlief ook veel meer tijd om zich mentaal en praktisch voor te bereiden. Al zeker ervan uitgaande dat de vijfde bevalling goed is gekomen 😉 … dromen mag hé!
En ohja, vooreerst hoop ik dus op een bevalling dat van nature begint, waar er geen inleiding voor nodig is. Dan heeft alles toch net iets meer kans op slagen!
Voorbereiden op de bevalling
Ik heb al een goed positief beeld in mijn hoofd van mijn droombevalling. Ik weet wat ik wil en vooral wat ik niet wil. Om me nog beter voor te bereiden ben ik enkele boeken aan het lezen! Onder andere hypnobirthing, echt een aanrader, had ik deze maar een 7 jaar geleden gelezen.
Hoe ziet jou droombevalling eruit?
13 Comments
Amai, zoveel heb ik daar zelfs niet over nagedacht 🙂 Of jawel, na mijn eerste bevalling ben ik wel gaan nadenken over de volgende… Maar ik zou liefst hebben dat mijn volgende bevalling gewoon ongeveer hetzelfde verloopt als mijn vorige, in totaal een 7-tal uur arbeid en geen epidurale. Enkel het effectieve bevallen mag wat sneller – tijdens de persweeën moest ik even stoppen met persen, en toen ik dan toch mocht, ging het te traag en hebben ze serieus moeten meeduwen op mijn buik! Ik wil wel polyklinisch bevallen, dus het meeste van de arbeid thuis en zo snel mogelijk weer naar mijn gezin. Alleen hangt dat wel af van waar we op dat moment wonen (voor mij toch)… (momenteel nog bij mijn schoonmama tot ons huis er staat, voorjaar 2017)
haha dit is dan ook mijn vijfde bevalling hé 😉
oh zeg jammer dat je moest stoppen 😮 om welke reden?
7 uurtjes, hemels …. die tijd kan ik ook zonder epidurale 😀
ik bid mee dat je je droombevalling krijgt!!
Ik moet eerst de mijne verwerken voor ik kan gaan nadenken over hoe mijn droombevalling er uit ziet 😉
groetjes sarah
Dank je wel!
En succes met het verwerken xxx
Mijn droombevalling was mijn tweede; de weeën nog niet sterk, ik dacht naar de wc te moeten, maar floep, daar was ze ( niet op de wc hoor) Alleen manlief was erbij en ving ze keurig op. Na een ingeleide eerste bevalling die een dag duurde met hevige en zeer pijnlijke weeën was dit een bevalling waarvan men er zo nog één achteraan doet!
En we kregen een lief, gezond ventje….
Ik wens je een hele voorspoedige bevalling toe!
Das inderdaad iets heel anders dan je eerste!
Elke bevalling kan anders zijn … ik ben benieuwd of deze meid ons zal verrassen of niet, tzou wel straf zijn 🙂
Je mag er zoveel over nadenken als je wil, voorspellen kan je het nooit. Het was van mij nooit zoals verwacht/gepland…
poliklinisch bevallen lijkt mij in de huidige tijd een wijze beslissing.
Met of zonder epidurale, het maakt je geen betere moeder/bevalster. Heb het beide gedaan en was telkens naar gelang de omstandigheden.
Laatste keer zelfs beginnen snijden voor keizersnede zonder verdoving omdat er gewoonweg geen tijd meer was.
Succes in ieder geval sofie en
let it go!! Das het beste advies dat ik je kan geven…
Hey Sofie,
Ik weet dat je het niet kan voorspellen, maar ik vind het wel belangrijk genoeg om er goed op voorhand over na te denken. En als ik dan nu bepaalde zaken kan beslissen, zoals bijvoorbeeld onderwater dan vind ik dat wel heel fijn. Natuurlijk kan het anders lopen, daar ben ik me zeker van bewust maar ik ga er niet vanuit. Dat laatste heeft geen nut in mijn ogen. Integendeel zelfs, als je al negatief ernaar toe leeft … zoals ik wel een beetje had bij mijn andere bevallingen, … Dus ik hoop nu het tij te keren en probeer er echt naar uit te kijken en hopelijk op een bepaalde manier ervan te gaan genieten. En als het anders moet lopen, dan is dat zo en dan zal dat zijn rouw periode met zich meebrengen waarschijnlijk maar daar kan ik nu niet veel aan doen of voorzien. Nu heb ik alle kansen en die wil ik benutten.
Ik weet van waar je berichtje komt … en wil je zoveel laten voelen …. knuffel lieve schat xxx
Hey Sofie,
Wat mij steeds nekte bij mijn beide bevallingen, was angst. Dat er iets zou gebeuren, dat het niet zou lukken (hoe stom dat achteraf ook klinkt). Door die angst blokkeerde ik, paniekreacties zoveel je maar kan denken. Mocht ik het kunnen overdoen, dat zou ik anders doen. Ooit eens een artikel gelezen over het verleggen van pijngrenzen door een soort hypnose. Dat ging niet over bevallen, maar over operaties zelf. Het was een test waarbij de reporter veel meer hitte op haar hand kon verdragen. Deed mijn ogen opengaan dat vele dingen gewoon tussen de oren zitten. Ook het beheersen van pijn. Daar was ik op dat moment helemaal niet zo sterk in. Sommige dagen ook nu nog niet 😉 Maar sommige dagen kan ik er wel tegen.
Ik hoop voor jou dat je net een sterke dag hebt. Heb je dat niet, dan is het zo. Menselijk is dat. Daarvoor moet je daarna geen spijt hebben. Spijt moet je alleen hebben, als je het geen kans gaf om te doen wat je graag zou doen.
Groetjes en ik wens jou een goede bevalling! 😉
Ik ben er nooit echt mee bezig geweest, ook al was het een tweeling.
Eén ding wist ik zeker: ik wilde een keizersnede vermijden en als het al moest gebeuren, wilde ik het niet bewust meemaken.
Maar vijf uurtjes arbeid, verplichte epidurale voor het geval kindje twee dwars zou komen te liggen als kindje 1 geboren was. Drie minuten tussen beide baby’s. Het had niet beter kunnen gaan.
Kort na mij is een vriendin thuis bevallen. Heel mooi gepland, met een lieve vroedvrouw en cursussen en boeken en alles wat je kon bedenken. Het werd een horrorverhaal 🙁 om nog maar te zwijgen over de depressie en schuldgevoelens van haar kant achteraf omdat haar kind niet in een stille, rustige thuisomgeving ter wereld kon komen.
Ik ben er bewust niet teveel mee bezig geweest omdat de mens wikt en God beschikt 😉
En als er nu iets is dat een kersverse mama NIET moet hebben, dan is het schuldgevoelens over de bevalling of borst- en flesvoeding.
Ik wens je een vlotte bevalling die binnen jouw dromen past, maar vertrouw op Hem mocht het ietsje anders lopen dan je droomt 🙂
Hier met drie kindjes ook drie verschillende verhalen…en waar ik bij de eerste heel erg “ik zie wel” als houding had heb ik bij de derde toch wat bewuster mezelf voorbereid.
Onze derde is thuis geboren, in een paar uurtjes tijd (waar de ander twee veel langer duurden), met een fijne verloskundige-in-opleiding die alles begeleid heeft (en een echte verloskundige die ook in de kamer was).
Ik vond thuis heerlijk. Doet voor mij niks af aan de twee andere bevallingen (beiden in het ziekenhuis, eerste met epidurale), het waren drie verschillende kindjes, drie verschillende bevallingen (ook qua hoe “medisch” het was, kleine complicatietjes e.d.).
En de ademhalingen van hypnobirthing vond ik ook zalig trouwens, tijdens t ontsluiten. Die ademhaling voor t persen heb ik 1. nooit begrepen (ook geen cursus gedaan) en 2. niet kunnen gebruiken, want hartslag van de baby viel zo goed als weg, dus ze moest er zsm uit (ik heb t in 1minuut klaargespeeld 😉 )
Wat een mooie stappen durf je te nemen Sofie! Mijn mooiste droombevalling deed ik al 7 keer. Iedere keer thuis, iedere keer anders, iedere keer nieuwe inzichten met iedere keer een prachtmens als eindresultaat. Je bent in mijn gedachten!
[…] Hier kon je al lezen wat mijn wens was voor deze bevalling. Helaas zat ik nu wel met een inleiding. Even had ik al gevreesd dat ik dan helemaal niet meer in bad mocht bevallen, maar mijn gynaecoloog zag er geen problemen in! Het andere waar ik dan mee zat was dat een inleiding zwaarder is voor je lichaam. En dat de kans om deze zonder epidurale te doorstaan kleiner is. Maar, we gingen ervoor. Ik wou mijn badbevalling!! […]