Het woord alleen al. Zindelijkheidstraining, nee het is niet mijn favoriete woord. Het roept bij mij een soort drillen op tot het kind het kan. Misschien zelfs met stickertjes of andere beloningsystemen. Nee, daar heb ik het zo niet voor. Hoe het tot nu toe bij ons ging vertel ik zo!

Zindelijkheidstraining

Zelf vind ik wel dat we er geluk mee hebben, want zegt nu zelf, 3,5 jaar is nu ook nog geen “paniek” leeftijd hé! Ohja, wij gebruiken zoiezo wasbare luiertjes, volgens sommige zouden ze daardoor vroeger zindelijk worden.

Elk op hun tijd zindelijk

Waar het helemaal vanzelf ging

Onze oudste werd (overdag) zindelijk een dikke maand voor zijn tweede verjaardag. Hij was toen in zijn bloot-periode, hij wou ook geen pamper aan. Mij goed, ik zette ’s morgens altijd een emmer met dweil klaar zodat ik tijdig al zijn plasjes makkelijk kon opkuisen. De eerste week deed hij alles op de grond, kaka hield hij gelukkig enkel voor tijdens zijn middagdut of ’s nachts. Twee momenten waarop hij wel nog een luier aanhad. Maar dan, opeens, heel onverwacht had hij geen enkel ongelukje meer. Altijd op het potje. Woehoe! Dat ging uiteindelijk dus heel erg vlotjes. Na de pipi kwam ook de kaka in het potje terecht. Ideaal.

Ons tweede kindje werd ook overdag zindelijk een 2tal maanden voor haar tweede verjaardag. Ook dat ging redelijk vanzelf. De details herinner ik er mij zo niet meer van, maar het was ook vooral door haar te volgen en het gewoon aan te bieden. En op te kuisen, ahja. ’s Nachts werd ze zindelijk rond haar 3 jaar, wauw, dat had ik niet zo vlug verwacht! Maar ook dat ging vrij vlotjes, het eerste half jaar had ze wel nog eens een ongelukje bij een verandering: zoals bij overgang van vakantie naar school. Ze is tot nu toe de enigste die ’s nachts zindelijk is.

Waar het allemaal wat meer tijd nodig had

Ons derde werd zindelijk, heel onlangs, rond zijn 3,5 jarige leeftijd dus. Dat betekende dat hij wel nog met luier aan naar school ging. Dat was dus nieuw voor ons, maar ook goed. We gaan hem echt niet gaan dwingen omwille van het schoolgaan. Dan zou hij nog eerder gewoon thuis mogen blijven van ons.

Hij hield heel erg vast aan zijn luiers, zelfs de omwisseling naar van die easy up broekjes maakte hij heel moeilijk. Deze broekjes moest hij aan om naar school te gaan, zodat hij daar wel samen met de andere kindjes naar het toiletje of potje kon gaan. Na een overgangsperiode van hem te laten wennen aan die easy up broekjes met daarover een (lege) luier ging dat wel al beter. Zindelijk werd hij er niet van. Na een tijd deden ze zijn pamper af op school en kreeg hij een onderbroekje aan. Met als resultaat dat we elke dag vieze broeken mee hadden naar huis. Ook thuis ging het niet beter, vaak vroeg hij om een luier en dat kreeg hij dan ook gewoon.

Tot het vakantie was. Je moet weten dat bij hem een verse luier aandoen een taak is van minstens een half uur. Alles moet goed zijn, zijn verschillende trapjes/krukjes om zelf op de commode te kruipen, hij wil zijn specifieke kussen en deken en nog vanalles. Breng hem er maar eens vanaf dan lukt het al helemaal niet meer. Eens hij goed geïnstalleerd lag ging de omwisseling zelf ook niet altijd even vlotjes. Dus, toen het kerstvakantie was, hebben we afgesproken om geen luier meer aan te doen overdag. Ik was het echt beu om hem om te wisselen wat het ook echt makkelijker maakte voor mij om standvastig te zijn. Gelukkig viel het heel goed mee, want het is nu ook wel zo mocht hij werkelijk echt een luier willen hij die wel zou krijgen. Forceren doen wij niet aan mee. Maar dat was niet nodig, soms vroeg hij er wel eens naar maar het ging echt wel. De eerste paar dagen van de kerstvakantie leek het helemaal niet te beteren. Soms waren er wel eens plasjes op het potje maar veel meer er naast. Het leek echt of hij er nog niet klaar voor was. Op de dag van kerstavond ging het opmerkelijk beter, tot ’s avonds. Maar goed, maakt niet uit, opkuisen en iedereen tevreden. Toen had ik helemaal nog geen vermoeden dat dit de laatste keer was! Sindsdien heeft hij thuis geen enkel ongelukje meer gehad. Wauw!

Zijn omschakeling overdag, thuis, was echt heel plots! Opeens deed hij werkelijk alles op het potje of soms zelfs op het toilet. Woehoe! Super blij! ’s Nachts draagt hij wel nog een luier maar meestal is hij droog. Op school krijgen we nog elke dag een natte broek terug mee naar huis. Of nee, ik lieg, gisteren en vandaag niet! Dus ik ben benieuwd wat dat zal geven volgende week. Het is wel heel erg fijn dat we binnenkort niet met 3 voltijdse luierkindjes in huis gaan zitten. Nuja, het zou natuurlijk geen ramp geweest zijn.

Eden is nu ook al 2 jaar en bijna 2 maanden, af en toe wil hij ook op het potje gaan. Vooral aangestoken door Adam. Maar ah we zien wel hoe dat evolueert, we doen op zijn vraag overdag de luier aan of uit. En ja, de dweil ligt nog altijd binnen handbereik.

Hoe gaan jullie om met zindelijkheidstraining?