Woombie

*Edit: Dit (inbakeren) zou ik zelf nooit meer doen en al zeker niet op zo’n jonge leeftijd.

Swaddle Snuggle Sleep

Onze lieve, nog altijd kersverse, dochter heeft het nogal moeilijk om ‘s avonds rust te vinden. De eerste avonden dat ze ontroostbaar huilde was toen we probeerden gezellig tv te kijken met haar in ons midden lekker vredig slapend op mijn buik. De tv werd algauw op pauze gezet en allerlei trucjes uitgeprobeerd om ze rustig te krijgen. Tevergeefs. Het leek op pijn, ongemak. Zelfs de borst bood geen troost, zuigen, loslaten, krijsen, krijsen, krijsen, zuigen, loslaten, krijsen… Het leek er echt op dat ze pijn had, we dachten aan krampjes. Een poepsnoepje bood de eerste avond rust maar al gauw bleek dat dit niet de goede manier was en dat ze ook met gerust door kon krijsen.

We besloten een middel te proberen tegen krampjes. Vond ik beter dan iedere avond een poepsnoepje wat volgens mij toch maar weinig uithaalde. En met het middel (infacol) leek het beter maar toch kon ze nog heel onrustig zijn. Maar ik dacht, we hebben het gevonden, het waren krampjes. Na enkele dagen infacol gebruikt te hebben leek het ook echt beter. Helaas, na een paar dagen kwam het terug. Meestal was ze toen wel rustig bij ons in de zetel. Zo konden we echt zalig genieten van een film of ander tv programma. Echt zalig zo een klein lijfje die vredig aan het soezen is. Maar helaas nu begonnen de kuren vooral als we in onze slaapkamer aanbeland waren. We hebben een co-sleeper voorzien voor haar, zodat ze naast ons slaapt en ik niet moet opstaan als ze honger krijgt. Maar dat lukte al helemaal niet om haar daarin in slaap te krijgen en te houden. Vlak naast mij werd ze rustiger maar toch niet rustig genoeg om te kunnen slapen, dus weeral gekrijs. Frustratie alom. Wat scheelt er? Zijn het nog krampjes? Is het verborgen reflux? Andere pijnen? Of gewoon echt onrust zodat ze niet makkelijk in slaap kan komen?

We zitten er niet mee in dat ze direct tegen mij aan slaapt ipv enkel vanaf de eerste nachtvoeding. Maar dan is het wel fijn natuurlijk dat ze rustig in slaap valt ipv meer dan een uur worstelen en bang zijn dat onze zoon wakker gekrijst wordt. Maar zoiezo was het geen optie om haar in haar bedje te leggen omdat het dan enkel erger werd.

Dus ging ik googlen en raad vragen aan vrienden en kennissen. Zo kwam ik bij de methode inbakeren uit. Ik stond er heel kritisch tegenover. Ik vond het eerst zielig en was bang dat ze dan bepaalde signalen niet meer kon geven, zoals wanneer ze honger zou hebben. Het was allerminst mijn bedoeling om haar geforceerd door te laten slapen. Dus heb ik heel veel opgezocht en kwam toen ook als goede raad tegen: laat je kindje bij je slapen, veel beter dan inbakeren. Maarja dat deden we al en dat was blijkbaar niet genoeg. Maar verder eigenlijk alleen maar positieve reacties. Dat de kindjes erdoor rustiger slapen, minder krampjes en minder huilen.

Een kennis van me vertelde over de woombie, die leek ideaal voor onze kleine meid. Dus heb ik maar eentje besteld. Gisteren werd deze geleverd en hebben we ‘s avonds uitgetest. Eerst gezellig zonder woombie aan in de zetel. Het was een rustig avond, ze heeft uren liggen slapen op mijn buik. Zalig! Voordat we naar boven gingen heeft ze nog eens gegeten en was ze wakker, toen hebben we de woombie aangedaan. Ik vond het er nog altijd wat raar uitzien, maar ik merkte al vlug genoeg dat ze haar armpjes wel nog kon bewegen dus was ik wat gerustgesteld! Haar wakker mee naar boven genomen en direct in de co sleeper gelegd. Na een 10 tal minuutjes was ze nog niet aan het slapen en heel veel aan het bewegen met haar voetjes en armpjes. Ze was niet, of nog niet??, aan het wenen of krijsen. Dat vond ik al een goed teken, voor de woombie was ze al lang zover! Toen bedacht ik dat ze misschien nog wat honger zou kunnen hebben. Toen ik haar wou aanleggen dacht ik haar armpjes vrij te maken zodat ze kon voelen wat ze deed. Maar na een paar minuutjes zo voeden werd ze terug heel onrustig. Dus dan maar woombie terug dicht en zo verder voeden. Uiteindelijk viel ze rustig aan de borst in slaap. Waauw. Dat probeerde ik al vele avonden lang maar toen lukte het nooit wegens onrust. Ik heb haar toen al slapend kunnen verleggen en ze is blijven liggen in haar co-sleeper. Ondertussen was het iets na middernacht.

Woombie (even in haar wieg voor de foto)
Rond 3u werd ze wakker van de honger, aangelegd, deze keer gewoon de woombie helemaal aangelaten want ik was bang om de rust te verstoren. En haar dan terug in de co sleeper gedaan omdat ik het niet zo veilig vond om echt samen te slapen met haar in de woombie. En het ging prima zo. Geen gehuil en geen gejammer. Om 6u terug honger en weer hetzelfde vredige scenario. We zijn natuurlijk super blij dat ze haar hongergevoel behoud! Want anders zouden we ermee gestopt zijn.

Overigens hadden we voor de woombie wel nooit problemen om na de eerste nachtvoeding te kunnen slapen. Maar zoals ik al zei, ik durfde ze nu niet tegen mij aan te laten liggen in de woombie en ik durfde ook de woombie niet uit te doen, bang dat ze daardoor wel onrustig zou worden. Dit was trouwens de eerste nacht dat we helemaal niet samen hebben geslapen, heb daar wel gemengde gevoelens bij! En vind het ook een beetje jammer dat ze bij mij niet zo goed tot rust komt als in de woombie. Maar misschien komt dit nog?

Voor mij was de eerste nacht wel een positieve ervaring. Is het toeval? Of is dit de oplossing voor haar onrust? Dit merken we de komende nachten …