Wat een k*t dag!

En we zijn nog maar 3u wakker.

Het begon al bij het opstaan, doorgaans wordt Abel wel wakker al neutend maar dat gaat vlug over in gebrabbel. Deze keer niet. Hij wou uit zijn bed en wel nu. Eerst Emma naar beneden gebracht die er ook wakker van werd, ze was in ons bed aan het slapen. Dan vlug Abel zijn melkje al opwarmen zodat als we beneden komen hij direct kan drinken. Ik haast me naar boven, ondertussen met hem pratend. Zodat hij weet dat ik eraan komt. Dat helpt altijd. Nu ook maar toch niet zoals anders. Dus vlugger als anders ging ik mezelf aankleden en tandjes poetsen. Anders krijg ik dat bijna niet gedaan op de ochtend. Neem hem uit bed, naar beneden, melkje drinken en pamper uit. Daarna is Emma aan de beurt. Ontbijten. Dan krijgen we het weer. Abel wil persé ook zo’n zwangerschapsvitaminepilletje. Ik leg hem uit waarvoor die pilletjes dienen en dat Abel deze niet mag eten. Enkel voor mama met de baby. Drama alom. Wenen heel het ontbijt door. Na het ontbijt terwijl ik opruim, de vaatwas leeg en de droge luiertjes wegstop en de natte luiertjes uithang heeft Abel ontdekt dat het hekje naar papa’s bureau open is. Ik wil hem daar vriendelijk weghalen, hij verstopt hem onder het bureau. Ok, mij goed. Geen zin om daar ook onder te kruipen dus ik wacht wel. Hij komt tevoorschijn en doet het poortje toe. Ik wacht nog wat. Hij laat merken dat hij eruit wil, ik ga ernaartoe, doe het poortje open. Gaat hij terug onder de bureau. Ok, ik ga terug weg. Dan weer hetzelfde maar deze keer laat hij zich gelukkig er uitpakken. Ok, nu tandenpoets tijd. Drama. Wenen en wenen. Uiteindelijk toch een beetje gepoetst, hij wil geen pijn hebben aan zijn tandjes en hij wil nog njam njam kunnen doen met zijn tandjes. En dan gaan ze spelen. Hij wil continu alles wat zusje heeft, pakt het bruusk af. Met als resultaat dat zusje gaat wenen natuurlijk. Als ik zusje een beetje help. Het meisje kan zich natuurlijk nog niet zo goed verdedigen tegen dat bruusk geweld als gewenst. Van zijn kant ook drama, wenen en gestamp. Gaan we samen boekjes lezen, samen uit een boekje uiteindelijk elk 1 boekje op elk 1 been van mama. Abel wil natuurlijk het boekje van Emma. Dus continu wisselen, tot ook Emma dat beu is. Drama. Wil Emma wat anders doen. Even lijkt de rust teruggekeerd tot Abel terug dingen gaat afpakken en meer nog Emma slaat, op de grond duw en erop gaat liggen. Tientallen keren. Drama. Ik neem Abel op mijn schoot zodat hij kan afkoelen en Emma gewoon rustig kan spelen, want dat wil ze wel. Drama dat hij moet blijven zitten. Hij wil naar zus. Ik geef hem een kans, hupla daar slaat hij weer. Terug op mijn schoot. Nog een kans, hupla zusje weer omver en meneer ligt erop. Ik hou hem bij mij en probeer hem rustig te krijgen. Tot Emma dan besluit om ook op mijn schoot te willen zitten. Drama. Ze heeft haar pop vast, Abel probeert die af te pakken. Nog meer drama, van beide kanten.