Er was een tijd waar ik de vrijdag gedaan had met werken, mijn autooke parkeerde in de straat schuin achter onze studio. Uitstapte en de tram nam. Voorbij onze studio richting Veldstraat. En kuierde en luierde en vooral winkelde. Een paar schoenen of twee. Een buitensporig bedrag bij The Body Shop. Hier en daar ook nog wat. Een hand van hengsels met naar het leek onmisbare tassen. Vervoegd worden door de kersverse man en samen arm in arm wandelen naar huis of lekker uit eten. Onbezorgd.
Een draagdoek, phil en teds buggy en een handje geven. Kleuter en peuterpasjes. Niet te lang hier en hier want dat is saai. Wel even langs deze, dat vinden ze leuk. Uitleggen en sussen, praten en vertellen. Wegleiden en troosten. Opletten, we hebben een huis en verantwoordelijkheden. We hebben zorgen en kosten. We hebben rekeningen en doorlopende opdrachten. Geen werk voor mij, geen vrijdagavond-laat-de-werkweek-voor-wat-het-is-shoppen. Geen overschot. Maar liefde en eindeloze kinderlachjes.
2 Comments
hoe soms je leven totaal kan veranderen.
Mooi verwoord Sofie! We missen allemaal wel eens de zorgeloze “zonder kindjes tijd”, maar onze kindjes kunnen we zeker en vast ook niet meer missen!
en als die kindjes groot zijn, dan kunnen we toch weer lekker gaan shoppen 😛