Nouja, mijn zus is al iets meer dan een maand geleden bevallen. Mijn nichtje werd geboren op 18 februari 2018, drie dagen na mijn jongste haar tweede verjaardag dus. Mijn nichtje kwam zes weken te vroeg ter wereld.
Toen ik melding kreeg dat mijn zus op het punt stond te bevallen was ik zowel kei blij als kei ongerust. ‘Ja, ik word opnieuw tante!!’ gevolgd door ‘Oh nee, de baby moet nog minstens 3-4 weken in de buik blijven zitten, hopelijk komt alles goed.’
De bevalling verliep helemaal niet zoals gewenst, uiteindelijk werd ze geboren via een keizersnede. Mijn zus bleef verdwaasd achter. Het ging opeens veel te vlug en op de koop toe had ze haar kleine verse baby niet 24/24 dicht bij haar zoals je verwacht en zoals het hoort. Begrijp me niet verkeerd, ik ben enorm blij dat er iets bestaat zoals een couveuse want anders zouden veel meer kindjes het niet halen. Maar, het is niet de gewenste start van een leven samen met dat nieuwe kleine mensje. Niet voor de mama en ook niet voor de baby. Mijn zus voelde zich overvallen en in het begin ook niet echt mama. Hoe kan het ook anders? Je verwacht het nog niet en je ziet je kindje veel te weinig. Als kersverse tante was ik heel erg bezorgd om mijn zus en zou werkelijk alles gedaan hebben om het voor haar makkelijker te maken.
Een paar uren na de geboorte gingen we op bezoek, wij mochten even de baby bezoeken maar de kinderen niet. Dat zijn de regels en dat is niet onoverkomelijk. Ik had al enkele fotootjes gezien en had dan ook een bepaald beeld in mijn hoofd. Mijn zus en haar vriend zeiden wel dat ze heel klein was, maar toen ik mijn nieuwe nichtje voor het eerst in het echt zag drong het pas goed tot me door hoe klein ze wel niet was. Terwijl het door mijn hoofd flitste dat zes weken al bij al nog meevalt, er zijn zoveel kindjes die nog veel vroeger het buitenlicht zien.
Met mijn nichtje was alles goed. Ze heeft nooit dipjes of terugvallen gehad. Mijn nichtje groeide en dronk zoals het hoorde! Mijn zus deed het fysiek ook goed, ze moest terug naar huis. Zonder baby. Na een paar slopende weken in het ziekenhuis mocht ook de baby eindelijk naar huis. Ik sprong een gat in de lucht toen ik ze voor het eerst mocht knuffelen. En mijn oudste dochter deed een vreugdedansje dat ze ook eindelijk haar nichtje echt mocht zien!
[beautifulquote align=”full” cite=””]Tante zijn van een prematuurtje is net zoals een gewone tante zijn: Geweldig, enthousiast en meteen dolverliefd. Maar, het is ook bezorgd zijn, willen helpen maar vaak niet echt iets kunnen doen behalve er zijn.[/beautifulquote]Mijn zus gaat er fantastisch mee om. Ze is eerlijk over haar gevoelens, wat nodig is om al het gebeurde een plaats te geven. Het is heerlijk om haar te zien met haar kersverse dochter. De borstvoeding verloopt veel beter dan verwacht. De baby is echt heel mooi en rustig. Ik ben benieuwd of ze ook goede vriendinnetjes gaat zijn met één van mijn dochters zoals mijn zus haar oudere zoon met mijn oudste zoon.
2 Comments
Alsnog gefeliciteerd met de geboorte van je nichtje!
Dank je wel!