Sofie is getrouwd – Mijn huwelijksdag

We zijn getrouwd!

Na 6 maand organiseren, aftellen, werken, uitkijken, afspraken, verlangen,… was het op 27 april 2007 eindelijk zover!

Het allereerste begin was op mijn ahum “vrijgezellenavond” toen kwam Stefanie bij me slapen, op dat moment werd het allemaal verbazend echt. Je kijkt er zolang naar uit, maar de echtheid, het besef dat je daadwerkelijk gaat trouwen kan je niet bevatten. Als Stefanie aan de deur stond, was het even van: “Ok, hier gaan we, het is bijna zover.”. Stefanie was echt een engel die me kwam redden van de eenzame stress en de meer en meer opkomende zenuwen. Die was er dan ook om me ’s morgens op te vangen en te zorgen dat ik niets vergat. Natuurlijk kwam de mama ook ’s morgens iets vroeger dan de rest van de familie. Iedereen raakt netjes voor tijd in hun speciale feest kleertjes, en alles erop en eraan.

Zenuwen

En dan was het wachten en wachten en wachten tot de deurbel zou gaan. Triiiing Ik, Sofie, sprong een meter in de lucht. Je weet dat hij zal gaan, je weet wie er belt, je weet wat er moet gebeuren maar toch komt het allemaal onverwachts op je af. Wat ook wel leuk is en nieuw en o zo spannend. Daar ga je dan. Je neemt diep adem, doet de deur open naar de gang dan de voordeur. Daar staat hij dan, prachtig en groot. Eén en al sexy kostuum met de mooiste bloemen die je je kon voorstellen. Je hartje springt op en neer. Er springen tranen in je ogen van puur geluk, je staat te trillen op je benen. Je ziet in een waas een paar meter verder de rest van de familie staan maar dat telt niet echt, dat is voor later, wat nu telt is bij jou aanstaande te zijn, hem te laten voelen dat je er klaar voor bent, hem te laten voelen dat dit is wat je echt wilt.

Dan kom je tot rust, dan ga je rustig, samen arm in arm, naar het vervoer dat klaarstaat. Als je rustig zit, bij ons was dat een bus, heb je eindelijk te tijd om eens te kijken naar de mensen, te zwaaien naar papa en mama vanaf je plaats. En natuurlijk verliefd in de ogen kijken van je bijna-echtgeno(o)t(e).

Trouwen voor de wet

De eerste halte, het gemeentehuis van Oosterzele, het grote moment is aangebroken vanaf dan zal alles anders zijn, vanaf dan is alles definitief, vanaf dan zijn we man en vrouw, zijn we man en vrouw voor altijd. We gingen netjes in rij naar binnen, op de rode loper, de eerste van de dag en niet de laatste. We begroetten de burgemeester en gingen rustig zitten. Met langs weerskanten onze getuigen, langs Bram was het Niels, zijn broer en langs mij was het Stefanie.

Ik zei ‘Ja’

De wetten en al hetgeen nodig is werd voorgelezen met af en toe een grapje van de burgemeester om alles wat luchtiger te maken. Dan stelde hij eindelijk dé vraag “Bram Marcel Basile Vandenbussche neem jij Sofie Mia Jacqueline Lambrecht, hier aanwezig, tot uw wettige echtgenote?.” en oef (hihi) hij antwoordde met “Ja, zeker”. Dan stelde hij natuurlijk de zelfde vraag aan mij en natuurlijk antwoorde ik ook met “Ja”. Vanaf dat moment, dat zo vlug voorbij was, zijn we man en vrouw.

Gezellig aperitieven, foto’s nemen en eten

De emoties laaiden hoog op, man en vrouw, onvoorstelbaar na dat lange aftellen! Toen kwamen de eerste van een lange rij kusjes en hartelijke, deugdoende knuffels. Met een hartje dat overloopt van vreugde zijn we terug op de bus gesprongen richting Bram zijn ouderlijk huis waar ons een heel gezellige aperitieftijd te wachten stond.

Ook hadden we dan de tijd om even wat foto’s te nemen met onze ouders, broers en zussen, getuigen, bomma & bompa en natuurlijk een onmisbare groepsfoto. Het weer was zalig warm, zonnig,… de zegeningen kwamen letterlijk uit te de lucht. Na enkele lekkere, verfrissende punchdrankjes later was het tijd om met zen allen naar de feestzaal te trekken.

Heerlijke passievruchten-sorbet

Daar hebben we genoten van het overheerlijke middagmaal die van start ging met natuurlijk een zegenbede door de Bompa gevolgd door de soep, erna het hoofdgerecht dat bestond uit Parelhoenfilet fin champagne met schattige aardappelnootjes en de bijhorende gezonde groentjes en die afgesloten werd door een ijskoud passievruchten-sorbet. Om terug op te warmen kregen we een potje koffie met veel te lekkere chocolaatjes. Tussen het eten door hebben we onze ouders en onze getuigen verwent met leuke cadeautjes.

Na toch een redelijk relaxte (voor)middag begonnen de kriebeltjes langzaam maar zeker terug op te borrelen voor wat komen ging. Tot nu toe is alles al perfect gelopen, nu langzaam aan afzakken naar de kerk…

Trouwen voor de Evangelische kerk

Na het rustige, lekker middagmaal allemaal terug hop de bus op, dit keer richting de kerk “De Burg”. De zenuwtjes begonnen bij ons beiden op te spelen. Binnen een klein halfuurtje moesten we een volle kerk binnenlopen mat allemaal mensen die daar zaten voor ons, kan je je dat voorstellen? Een hele kerk vol mensen die daar zijn, op die dag, op dat moment enkel en alleen voor jou en je man/vrouw ? Nou, ik kan je zeggen dat je daar toch behoorlik nerveus van wordt.

Allemaal in de rij

Toegekomen in De Burg begon de ceremoniemeester de suite te vormen. Eerst de bomma-bompa, zusje en broer, tante’s en nonkel… Om het af te maken stond Bram naast zijn mama en na een kleine opening kwamen mijn bruidsmeisjes ( Jana en Saartje ) met Robbeke als bruidsjonker die jammer genoeg toen geen zin had om op zijn 1-jarige beentjes te lopen maar geen nood Sarah heeft hem flink gedragen. En als laatste kwam ik met mijn papa! Met knikkende knieën gingen we vooruit, naar de kerk toe, niet precies wetende wat er binnen te wachten stond. Dit was toch bijna het belangrijkste moment van de dag, een zegen vragen aan God over ons huwelijk. Eens binnen in de kerk sprongen de traantjes in de ogen, nou was dat even een goed moment daarvoor. Dan nader je veel te traag bij je man, blij dat je eindelijk vooraan in de kerk bent, waar je de rest van de dienst kan blijven. Nog een kusje van de papa en je kan rustig samen gaan zitten.

Oef, de intrede in de kerk was gelukt!

We zijn niet gestruikeld of uitgegleden, ik ben geen schoen of een deel van mijn kleed verloren. Nu kan de dienst rustig beginnen! Daniel, de zangleider heet ons welkom en vlak daarna beginnen we met het eerste liedje “Prachtige God”! Het was zalig om God openlijk te aanbidden samen met een kerk vol mensen die je na aan het hart liggen.

Dat betekent dat er ook heel veel niet-christenen aanwezig waren. Stiekem hopen we uit het diepste van ons hart dat er toch iets van bijgebleven is, dat ze het niet zomaar voorbij lieten gaan. We hebben achteraf wel een paar heel goede, deugdoende reacties gekregen van niet-christenen!

Daar zaten we dan, in de kerk en het was echt een feest! De band speelde prachtig onder leiding van Daniel, Sandra heeft heel mooi de schriftlezing gebracht en Kris een hele goede preek gegeven! Kortom, wederom liep alles perfect!

Ik wil voor altijd samen met je shoppen ….

Voor de huwelijksbeloften hadden we gekozen om ze zelf samen te stellen en natuurlijk zelf voor te lezen aan elkaar, behalve enkele zenuwtjes en wat traantjes ging ook dat heel goed. Het viel me op dat iedereen begon te lachen toen ik aan Bram zei: “Ik wil voor altijd samen met je shoppen…” Nou, dat is toch? Hobby’s moet je delen! Maar het was toch een heel intens moment waar ik nog altijd heel dankbaar voor ben dat ik dit mocht meemaken.

Na huwelijksbeloften was het tijd voor de ringen, we hadden en o-zo-schattig rinkussentje waar de ringen aan vast zaten, ook hier verliep alles vlekkeloos, we hebben geen enkel probleem gehad om de ringen aan elkaars vinger te schuiven! En dan… natuurlijk… de kus!

Heel veel mensen zoenen

Als de dienst afgelopen was liepen we arm in arm naar buiten gevolgd door de suite. Dan moesten we in het voorgebouwtje van de kerk plaatsnemen samen met onze ouders om felicitaties van iedereen die aanwezig was te ontvangen, er werd toen echt heel veel afgekust, gelachen en geknuffeld! Ook hadden de mensen de mogelijkheid om iets in ons gastenboekje te schrijven! Om 20u40 stipt moesten we terug allemaal de bus op… hops naar de feestzaal!

Mijn trouwfeest!

Bij de feestzaal aangekomen ging het er al heel gezellig aan toe. Dankzij het schitterende weer hadden de lieve mensen de tafeltjes allemaal buiten gezet en konden we dus in het zonnetje van een lekker drankje genieten. Er waren al een paar mensen aanwezig die niet naar de dienst konden komen, en die we dan dus hartelijk begroetten en de nodige kussen en handjes gaven.

Na wat relaxerend in het zonnetje geaperitiefd te hebben was het tijd om naar binnen te gaan. Onze ceremoniemeester begeleide iedereen heel vlot naar hun tafel en als laatste waren wij aan de beurt. Eens gezeten kregen we lekkere koffie en werden we getrakteerd op een ongelooflijk spektakel! De mensen van de feestzaal kwamen binnen met de bruidstaart en met 2 schotels pannenkoeken die ze flambeerden! Echt de moeite om te zien!
Wij mochten dan natuurlijk naar voren gaan om de taart aan te snijden en de eerste hapjes te proeven! Verrukkelijk!

Dansen met zenuwen

Als iedereen toch al de eerste helft van zijn buikje vol gesmuld had met het overheerlijke dessertbuffet mochten wij het dansfeest openen! Met heel veel zenuwen vatten we de dans aan, het was op zich wel romantisch maar als je bedenkt dat echt iedereen je aankijkt terwijl je aan het dansen bent… is dat iets of wat moeilijker om je goed te concentreren op het dansen en je kersverse man/vrouw! Maar we zijn niet gestruikeld en hebben het overleefd! Ons openingsliedje was “Dans met mij” van Fused.

Dansen met vrienden

Daarna is het dansfeest losgebarsten, al was mijn kleed niet zo ideaal om mee te dansen ik heb toch lekker geswingd en geslowd! Bedankt aan alle mensen die er waren voor de sfeer en even erbij vermelden dat de uithouders waren: Ruben en Joachim! Die stonden als laatsten nog heel fris en fit op de dansvloer te dansen ahum of zoiets dat ervoor moest doorgaan.

Het was echt een onvergetelijke dag! Ik sta al te popelen om erover te vertellen aan mijn kleinkinnekes

Haha en nee: “Er zijn nog geen plannen voor kinnekes”