Roze vlindertjes voor hét trouwfeest – onze verrassing voor de trouwers

Goede vrienden van ons hebben een heel belangrijke stap genomen. Ze gaan trouwen. Correctie, ze zijn getrouwd. Afgelopen woensdag hebben ze officieel hun ja woord gegeven in het stadhuis van Leuven. Mijn man, die er super knap uitzag, had de eer om te mogen getuigen aan de kant van de Bruidegom. Daarna hadden we de eer om samen met hen, hun ouders en wat familie aan tafel te gaan. Heel erg lekker en gezellig. Ahja hier beloofde ik een foto van mijn kleedje voor die dag, als ik eentje vond. Ik heb eentje gevonden en er zijn foto’s van genomen door de huwelijksfotograaf dus die laten nog op zich wachten. Misschien laat ik wel eens een van de volgende dagen een fotootje nemen.

Natuurlijk, als ouders van 2, had dat ook een klein schaduwkantje. Het was niet echt een dag met activiteiten die geschikt zijn voor een peuter die geen seconde kan stilzitten en voor een babypeuter die ook haar eigen goesting wil doen. Dus hebben we ervoor gekozen om ze overdag bij mijn schoonouders te laten. Beter gekend als meme en pepe. Abel had het volledig naar zijn zin, spelen met het speelgoed die nog van zijn papa is geweest. Rondcrossen met een buggy. Spelen met een emmer water en in diezelfde emmer ook gaan staan. Zich laten verwennen door pepe en meme. Wat wil een kind nog meer. Nouja, buiten Emma gerekend natuurlijk. Emma had nogal last van mama-heimwee, met als gevolg dat ze constant geïntertaind moest worden of het liep mis. Ze niets gegeten heeft (jaja, echt!) maar gelukkig wel een beetje heeft gedronken, mama-melk natuurlijk. Nouja ze heeft het overleeft, ze was super blij dat we tegen de avond verenigd waren. We hebben het ’s nachts en de volgende dag nog wel gevoeld dat ze ons een dagje heeft moeten missen.

De kerkelijke inzegening was zaterdag. Eerst gezellig een boterham eten in hun appartementje samen met de familie terwijl hét koppel zelf op fotoshoot waren. Natuurlijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om hun liefdesnestje te versieren met enkele pluimpjes. De pluimpjes hebben ook een mooie betekenis voor ons. Op ons huwelijk, alweer meer dan 4 jaar geleden, hadden wij in de feestzaal op de tafels pluimpjes gebruikt ter decoratie. Dit waren dezelfde pluimpjes. We hopen dat ze ’s nachts niet teveel gekieteld hebben. Waarmee ik niets bedoel, o nee.

Hun liefdesnestje:

Na de fotoshoot naar de kerk. Lekker spannend, zelfs wij hadden zenuwen. Binnen treden in de suite, vlak na de ouders met meer dan 150 man die verwachtingsvol aan het kijken is. Op hakken van meer dan 10cm hoog. Jadadde, maar het is gelukt en we hebben genoten. De bruidsmeisjes en bruidsjonkers, jong en oud kwamen binnen met leuke danspasjes. Evenals de Bruid die begeleid werd door haar broer, met swingende pasjes. De sfeer was gezet. Laat de internationale bruidsviering maar komen. Het was meer dan geslaagd met nederlandse liedjes onder andere gezongen door een van mijn allerbeste vriendinnen en begeleid door een bevriende pianist. En franse liedjes door een deel van het koor waar de Bruid ooit meegezongen heeft. Zalig en sfeervol. Dansen en zingen. Ontroerd door een vriend die een heel mooi liedje bracht. Traantjes tijdens de huwelijksbeloften, ringen en de lang verwachte kus. Echt een dienst om niet te vergeten.

Hét Bruidspaar:

En dan op naar het avondfeest, lekker apperitieven. Ik mocht samen met een goede vriendin van de Bruid de lijst van genodigden afroepen voor de tafelschikking. Amai, 240 man! En verder vooral lekker eten, genieten, lachen en dansen. De Bruid is Afrikaanse, net als haar familie logischerwijze. Er was dan ook een heel leuke mix van traditionele vlaamse huwelijksfeestliedjes en Afrikaanse. Ik placeer nogal graag een dansje dus ik kon me, samen met mensen waar ik van hou, echt laten gaan! Jupla.

Een typisch vlaams gebruik (op maat van de muziek zwieren met de servietten als het Bruidspaar de zaal binnenkomt en hun plaatsen inneemt).

Een beeld van de openingsdans:

Op tafel lag er nog voor elke gast een leuke verrassing, maar daarover later meer!

Voor Abel en Emma vonden we het ook beter dat ze niet mee waren de zaterdag. Abel bleef bij oma en dat was super natuurlijk, oma, hoe kan het ook anders. Lekker gaan fietsen met de bakfiets. Hij heeft zelfs uitgeslapen tot 9u, oma moest vroeger weg dus hadden wij ook de ochtendshift voor onze rekening. Wat natuurlijk niet erg is na hem een halve dag te moeten missen. Emma was bij opa en oma Kathy, spannend hoe dat zou verlopen na het verhaal van woensdag. Maar het viel super mee. We kregen telkens te horen dat ze dutjes deed, ze zijn gaan wandelen, ze speelde heel veel, dronk veel, achtervolgende de poes, at veel, ging ’s avonds heel vlot slapen, om 22u gedronken en dan in slaap gevallen bij oma Kathy, doorgeslapen tot 5u30, gedronken en dan doorgeslapen tot 7u. Wauw! Wat een opluchting!

Aan de gloednieuwe gehuwden: wij wensen jullie het allerbeste toe en zoveel meer. We houden van jullie.

Voor de nieuwsgierigen die niet kunnen wachten op de officiële huwelijksfoto’s hier al enkele fotootjes van het jurkje dat ik gemaakt heb. Gewoon in de tuin bij ons op een gewone dag.