Het begon met een platte band ….
Niet fijn als je klaarstaat om de kindjes op te halen, de bakfiets op straat zet en de band helemaal plat gaat.
Opblazen en 2 straten verder terug plat. Help!
De kindjes op school aan het wachten, nog een hele weg te gaan, Adam in de bakfiets, …
Dus maar doorfietsen, af en toe stoppen en opblazen maar veel zin heeft het niet.
10 tal minuutjes te laat toekomen op school, kindjes gelukkig aan het spelen maar toch even Abel die zegt “mama, we hebben gekeken en we vonden je niet”.
Bram opbellen die vlug een fietsenmaker in de buurt zoekt die een bakfiets ziet zitten … Gelukkig eentje praktisch in de straat van de school.
Hop kindjes inladen en op weg.
Meer dan een uur in de fietsenwinkel, konden ze het gaatje gelukkig stoppen – er zat een doorn door de band.
Hongerige kindjes, een lieve fietsenmaker die mandarijntjes uitdeelt. Kindjes die niet kunnen stilzitten en de trap midden in de winkel is zo fijn om op te zitten, telkens hoger, of te springen. Adam vond dat ook. Adam was ondertussen toch ook al erg moe, die zit doorgaans al even in zijn bedje.
De niet zo fijne mededeling dat de spaken van het achterwiel goed los staan, 2 zelfs kapot … Hmmm gezond is dat niet om zo te fietsen.
Hij had de goede spaken niet op voorraad en bestellen duurt meer dan een week en dat had geen zin omdat in de herfstvakantie zoiezo al een onderhoud van de bakfiets zelf gepland staat dus dan kan ik evengoed tot dan wachten.
Op naar huis. Helaas. Is het nu door het wiel dat toch wel gevaarlijke wiebelde of doordat de man mij nog verzekerde dat de geplakte band zo goed als even sterk is als een gewone band of omdat het mij echt niet mag meezitten, terug helemaal plat. Zucht en maar wiebelen naar huis, hopend dat we toch geheel thuis zouden geraken.
Kindjes eten geven, Adam in bed stoppen en dan maar rondkijken naar fietsenmakers die ze wel op voorraad hebben … En ook al maar eens uitkijken naar huurfietsen of andere oplossingen om volgende week te overbruggen tot de herfstvakantie.
Morgen komen ze de bakfiets ophalen en kunnen ze hem normaal herstellen. Hopelijk. Morgen geen school dus voor de kindjes.
Vrijdag zal Bram thuis werken dus dan kan ik ze zoiezo voeren en hopelijk heb ik dan ook terug een werkende bakfiets.
Dankbaar dat ik toch bij de kindjes geraakt ben, en het zet je wel aan het denken …. maar helaas liggen die oplossingen voor dergelijke noodgevallen nu ook niet voor het grijpen. Laten we hopen dat we terug voor een hele lang tijd goed gaan zitten en ik altijd op tijd bij de kindjes raak.
