Opa en Oma

In het begin kreeg ik heel vaak de vraag, weten de kindjes al dat opa en oma gestorven zijn?
Ja, die wisten het bijna meteen. Hoe kan het ook anders, ze (mevrouw van slachtofferhulp, en mijn zus was ook mee) kwam het nieuws brengen op de zaterdagmiddag terwijl de kindjes gewoon hier aan het spelen waren. Bij ons, zoals ze altijd zijn. En ja, mama aan het huilen, tante aan het huilen, oma (mijn mama) komt binnengestormd wat later de broer en zus van mijn papa, … Natuurlijk weten de kindjes dat er iets gaande is en geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht om het niet te vertellen. Ik heb het dan ook gewoon vertelt, opa en oma zijn gestorven. Waarop Abel begon te lachen. En daar gingen ze verder gaan spelen.

Gelijktijdig en later zijn vele mensen benieuwd hoe de kindjes erop reageren, hoe ze daarmee omgaan.
De avond van het nieuws, toen we de laatste mensen gedag zeiden die vertrokken stelde Emma voor: “We gaan naar het huis van opa en oma gaan. We gaan ze zoeken. En we gaan ze niet vinden.” Zo was het inderdaad. Verder werd er door hen niet veel over verteld.  Emma ging, vooral de eerste week heel erg moeilijk slapen. Toen begon het natuurlijk ook. Afspraken hier en daar, heel veel situaties waar mama en papa alleen naartoe gingen (of met Eden). Er komt een begrafenis voor opa en oma. Wat is dat? Foto’s opzoeken. Kindjes voorbereiden. Kleren kopen en voor één keer moeten ze aandoen wat wij vragen. Na de begrafenis dienst, wachten op nog enkele mensen aan de begraafplaats stelt Abel opeens de vraag: “Op wie wachten we nog? Op opa en oma?”. Weken gaan voorbij en plots, zo’n 4-5 weken later is Abel na school een hele tijd muziek aan het maken en liedjes aan het zingen. “Triestige liedjes mama.” “Speciaal voor jou mama, omdat jij zoveel verdriet hebt.” “Een liedje omdat opa gestorven is en dat is uw papa.” “Een liedje over oma en opa die dood zijn.” “Niet triestig zijn mama.” “Opa is dood daarom is mama heel verdrietig. Dan zorg ik dat ze niet verdrietig meer is.” en een “mama ik ga heel veel liedjes voor je zingen over opa”. Mijn Abeltje.