Het valt mij op hoeveel kindjes er staan te popelen voor het nieuwe schooljaar (hoor ik van de ouders). Hoeveel ouders zeggen: eindelijk, het werd tijd. Hoeveel mensen de vakantie zo net iets te lang vinden duren. Hoe zovelen denken, oef terug orde en discipline, dat zal iedereen goed doen.
Nou, ik voel dat allemaal niet. Emma is wel enthousiast over school en haar begeleidster, maar als je ze laat doen dan vraagt ze er niet specifiek naar. Abel vraagt daar nog minder naar. En ik heb ook helemaal niet het gevoel dat ze echt nood hebben aan extra uitdagingen en stimulatie en activiteiten wegens verveling. Ze doen hier gewoon hun eigen ding, en dat gaat vlotjes zo. Begrijp me niet verkeerd, ik zeg niet dat school niet goed is voor hen of wat dan ook, daar draait het niet om bij wat ik bedoel. Hier mag de vakantie dus gerust nog wat voortduren … Gelukkig weet ik dat ze er goed zitten en dat ze zich -hopelijk!- terug helemaal op hun gemak gaan voelen en -hopelijk!- een super schooljaar tegemoet gaan.
Dus heb ik vanavond de boterhamdozen gevuld en die samen met hun drinkflesjes in hun boekentasje gestopt. Kleertjes klaargelegd. En vooral proberen te negeren dat ik toch wel wat stress heb.