Krokusvakantie 2014

Met veel leuke bezoekjes van/aan geweldige mama’s (en een papa) met hun al even fantastische kindjes. Waar Abel heel origineel in het spelen was.

Met de bedenking dat je heel vlug gewoon raakt aan een toch iets netter huis en dat als die 2 grootsten thuis zijn het huis nog meer ontploft als speelgoedbom dan anders. Dat opruimen niet altijd even vlotjes gaat en dat mijn geduld vaak ook met vakantie was.

Dat Eden toch genoeg slaap haalde beneden bij de kindjes en lacherig werd van de aanblik van al het geweld om hem heen.

Dat Adam zijn gebrom en gewijs bij wijze van praten soms echt te stom is voor woorden. (Lees je wat ik hier gedaan heb? Haha. Al zeg ik het zelf.)

Dat ik als antwoord krijg als ik vraag om samen op te ruimen: “Jamaar mama, dan moeten we weer helemaal opnieuw rommel maken.” Tja. Die zit.

Soms wel structuur in de rommel.

Waar ik kadootjes mocht uitdelen.

Een vakantie van spelen, lachen, huilen, drama, verdriet, crisis, zweten, stampen, lopen, smijten, springen, fietsen, schaterlachen,…, genieten van het samen zijn.

(Nog 3 …)