Ja, ik heb het gezegd. Het eerste leerjaar. Bijna, heel bijna is het zover. Onze eerste baby, ons oudste is bijna kleuter af. En toch, toch hé, blijft hij mijn klein zoontje. Enkel dan niet zo klein meer.
Dinsdagavond hadden we info avond over het eerste leerjaar. Ik ging er met gemengde gevoelens naartoe. De reden daarvoor is dat ik de laatste weken weer heel hard bezig was met thuisonderwijs. En thuisonderwijs aan het winnen was.
De info avond was geweldig, echt geweldig. Hoe ze kijken naar de kinderen, hoe ze ermee om willen gaan, hoe ze willen dat ze graag naar school gaan, dat ze graag werken, dat ze zichzelf kunnen ontplooien. Het niet gebruiken van methodes en boekjes. Hoe ze het logisch opbouwen en luisteren naar de kinderen. De spelletjes en de zelf uitgewerkte methodes. Heerlijk gewoon.
Zo zou ik ook thuisonderwijs willen geven. Alleen ziet het er nu naar uit dat dat nog niet voor dit jaar zal zijn. En als mijn zoontje het werkelijk goed heeft op school zal dat nog verder geschoven worden. En ik kan nu wel oprecht zeggen dat ik hoop dat mijn zoon het fijn zal hebben volgend jaar. Dat hij zijn plaatsje zal vinden, dat hij op zijn gemak zal zijn. Dat hij blij zal zijn dat hij zelf zal kunnen lezen en schrijven want oh wat gaat hij dat fijn vinden. Ik hoop dit echt uit de grond van mijn hart. Want mijn zoontje is daar een stukje van.
Hoe geweldig de school ook is, dat geeft natuurlijk geen zekerheid. Geen zekerheid dat mijn zoon zich daar werkelijk volledig kan ontplooien. Dat hij zich daar op zijn gemak kan voelen en dat zijn emmertje niet te vol zal worden. Maar ik ben er nu nog meer van overtuigd dat als hij naar school moet gaan het beter deze school is, dat daar heel erg goede omstandigheden zijn en heel erg gepassioneerde begeleiders.
Op school kent iedereen iedereen. De kinderen kennen alle kinderen. De kinderen kennen alle begeleiders. Alle begeleiders kennen alle kinderen. Er wordt heel veel samen gewerkt, doorheen de klaswerking over de klassen heen. Wat dus als voordeel heeft dat het niet helemaal nieuw is. Ook werken ze in graadklassen vanaf de tweede keuterklas. Wat daarin ook vele voordelen heeft. Sinds februari zijn ze ook al effectief bezig met ze nog meer voor te bereiden voor het eerste leerjaar. De twee 1-2 leerjaarklassen hebben samen 3 begeleiders. De derde begeleider staat specifiek in voor de fundamenten van het lezen, schrijven en rekenen. Deze begeleider gaat sinds februari regelmatig op bezoek in de kleuterklassen. En nu gaan de derde kleuters wekelijks een namiddag bij hem om de klas te ontdekken, de begeleider beter te leren kennen en al wat voorbereidende spelletjes te spelen. Leren met spelen, ideaal.
Ook heeft deze begeleider als voordeel dat hij oorpronkelijk kleuterbegeleider was en dan later omgevormd is naar lagere schoolleerkracht. Hij weet hoe kleuters zijn, hoe ze denken, hoe ze stilletjes aan schoolrijp worden, hoe ze ineen zitten, waar ze behoefte aan hebben, hij vertrekt vanuit de kleuter in het kind.
Dus binnenkort starten wij aan een nieuw avontuur. Samen met onze baby (ahja mijn baby mag pas starten 1 september 2016 direct bij de 1ste kleuters), een peuter, een kleuter en een lager schoolkind.
2 Comments
Ik ben dit weekend gaan helpen bij de receptie van de eerste communicantjes, dat doet de oudervereniging bij ons.
De oudere mama’s keken naar hen en zeiden: “Goh, wat zijn ze klein en als die van jezelf hun eerste communie doen, dan vind je ze al zooooo groot.”
Ook dit avontuur komt goed, ik heb er vertrouwen in.
Zo’n mooi gezin kan samen alles aan 😉
Succes voor Abel(tje)!
Dank je wel!