Ga eens naar een musical

En neem mee, een pastasalade bestaande uit volkoren pasta, tonijn, erwtjes, mais en om het wat ongezonder te maken mayonaise. Vergezeld door zelfgemaakte appel/havermout/chocoladekoekjes. Netjes in een koelzakje samen met enkele blikjes en een vork en lepel. Voorzienig hé zeg.
Ik stond toch eventjes versteld van mezelf.

2,5 uur op voorhand vertrekken. 1 uur rijden. Een paar uur voor deze beslissing te horen krijgen dat onze Rode Duivels daar spelen. En ja dat heb ik geweten, op de ring file, gelukkig niet stilstaand. Maar dan hé, omsingeld door duizenden, duizenden, duizenden uitzinnige, vol adrenaline, uitgelaten supporters. Help.

Dan maar de uiterst dure parking gekozen vlakbij de ingang die ik moest hebben voor Dirty Dancing. 1 euro tekort. De lieve meneer laat me wel binnen en zodra mijn vriendin er ook is past die de euro bij. Oef. Een continu stroom aan rode met wat geel en zwarte mensen trekt nog altijd voorbij. Pastasalade eten in de auto, wat bijkletsen. Gezellig naar binnen.

We hadden “goedkope” ticketjes gekocht want eigenlijk was mijn budget voor dergelijk entertainment al opgebruikt dit jaar. Maar wat bleek, wegens geen volle zaal kregen we 2 nieuwe ticketjes en dus 2 andere plaatsen aangewezen. Veel betere plaatsen. Hoera!

Wat een zalige voorstelling! Een stuk voor en tijdens de pauze was het enorm aan het hagelen. Nee, hagelen is te licht uitgedrukt. Er stormden ijsblokken uit de lucht. Enorm, angstwekkend. Onze arme auto die buiten stond blijkt achteraf ook vol putjes te zitten.

Lachen, dansen, zingen, wenen, blij zijn, … alle emoties passeerden tijdens de voorstelling. Zalige film en een zalige musical.

Terug naar huis, zalig vlug en alleen, geen supporters want dankzij de hagelstenen werd de wedstrijd lang genoeg uitgesteld…