27.04.2007
Elf jaar geleden zei ik “ja” tegen mijn verloofde en werd hij mijn man.
We namen ons een lening, kochten een huis en vijf kinderen.
De afgelopen elf jaar heb ik verschillende keren opnieuw “ja” gezegd tegen mijn man.
Niet alleen op romantische, zorgeloze momenten maar vooral bij moeilijke momenten.
Ik koos er bewust voor om “ja” te zeggen, en nog eens en nog eens.
Ik weet niet hoe het bij anderen zit, maar ik kan je vertellen dat ons elf jarig huwelijk
geen aaneenschakeling was van roze wolken en geplaveide paden.
Nee, er waren bergen en dalen, onweer met bliksem.
Toch koos ik er telkens voor om opnieuw “ja” te zeggen.
Die elf jaren hebben mij gevormd tot wie ik nu ben.
Ik zag mijn man een papa worden. Hij zag mij een mama worden.
Hij zag me lijden en meegesleurd worden in het intense verdriet
rond mijn papa en trok me erdoorheen, nog altijd.
We kennen elkaar van samen zo’n 55kg terug.
Ook vandaag zeg ik opnieuw “ja” tegen hem. Met heel mijn hart en heel mijn verstand.
Ja.
1 Comment
Proficiat aan allebei!