Thuisblijfmama zijn is een uitdaging!

De beslissing

De stap om definitief thuisblijfmama te worden is een heuse uitdaging. Je wordt met allerlei verschillende zaken geconfronteerd. Mensen staan er heel kritisch tegen over. Als je gaat googlen over thuisblijfmama’s lees je heel veel negatieve kanten maar gelukkig ook heel veel positieve kanten. Ik ben een kersverse thuisblijfmama en heb ook al positieve en negatieve kanten gezien.

Wat een domme zet

Sommige mensen bekijken je raar. Sommige mensen willen dit ook maar durven de stap niet te zetten. Sommige mensen denken dat je niet gestudeerd hebt, alleen maar door die keuze. Sommige mensen vinden het een dom risico. Sommige mensen denken dat mijn man een fortuin moet verdienen. Sommige mensen noemen me ronduit onnozel om mijn toekomst weg te smijten. Sommige mensen denken aan later, wanneer mijn man mij zal verlaten en mij met een hoop kinderen en zonder huis en baan zal achterlaten.

Kiezen voor je gezin

De stap om definitief thuisblijfmama te worden was een heuse uitdaging. Ik ben niet raar, ik kies voor mijn gezin. Ik kan iedereen aanraden eens goed hun financiën te bekijken, hun uitgaven onder de loep te nemen, uit te pluizen wat er gebeurt met de belastingen als je plots maar met 1 iemand verdient. Ik heb wel degelijk gestudeerd en ik deed het graag. Ik heb dan ook verschillende banen gehad nadat ik afgestuurd was. Ik ben dus niet het grietje die thuis met de short aan zit te wachten op haar manlief tot hij thuiskomt en zegt wat ik moet doen. Ik vind niet dat ik mijn toekomst weg smijt, ik werk er juist aan. Als je kiest voor kinderen neem je die mee naar de toekomst, ze worden voor een groot stuk je toekomst. Ik zorg dat ik nu zelf kan instaan voor de opvoeding van mijn toekomst. Ik zie mijn toekomst opgroeien en bloeien. Ik denk niet aan de kans dat mijn man mij zal verlaten. Dit zal niet gebeuren, anders waren we niet getrouwd en hadden we zeker geen kinderen gemaakt. Want waarom moeite doen als je later toch maar gaat scheiden?

Ik hou van het thuisblijfmama zijn

Ik hou van het thuisblijfmama zijn, maar ik hou niet van mij te verdedigen tegen mensen die dit niet begrijpen, die het enkel negatief zien. Gelukkig heb ik dit nog maar zelden moeten doen en kreeg ik al heel veel positieve reacties. Niet iedereen in mijn omgeving weet dat ik die stap gezet heb, ik hou toch een beetje mijn hart vast voor als dit nieuwtje zich razendsnel gaat verspreiden. Mensen kunnen hard zijn. Maar ik weet, wij weten waarom ik, we, het doen.

Vorige week kreeg ik te horen dat de onthaalmoeder waar we ons zoontje gingen sturen er mee stopt. Ik kan al zo de stress voelen van de andere mama’s die gebruik maken van deze onthaalmoeder. Wat een geregel, een nieuwe opvang zoeken. En voor het kind, nieuwe mensen, nieuwe opvoedingsstijllen, nieuwe tijdstippen, nieuwe kindjes, nieuwe omgeving.

Het brengt rust en is tevens spannend

Ik ben opgelucht om thuisblijfmama te zijn, maar ook bang. Het is beangstigend om niet te werken, geen eigen inkomen te hebben. Deze maand is de derde maand dat ik totaal geen inkomen heb, niets, nada, nopes. Geen loon of uitkering. Spannend. Gaan we het halen? Gaan we het redden? Volgens onze berekeningen met onze vriend excel wel. Uit ervaring weten we dat theoretisch geld niet altijd overeen schijnt te komen met praktijk geld. We zullen zien, we zullen ons best doen. We gaan ervoor!