Een moeders schuldgevoel

Het sluipt erin en je kan er weinig tegen doen. Geplaagd worden door schuldgevoel als mama. Om de meest bizarre redenen, de ene al wat logischer dan de andere. We ontsnappen er niet aan. Zo voel ik me nu. Ik voel me schuldig, enorm schuldig. Ergens weet ik, het is niet nodig. Ik deed mijn best. Ik ben ook maar gewoon mens. Toch zit het schuldgevoel er. Nou, ik kan ermee blijven zitten of ik kan ermee aan de slag.

Het hoort erbij, lieve mama.

Weet je, elke mama voelt zich schuldig. Ik zou hier meteen kunnen beginnen met tips om geen schuldgevoel te hebben. Tips om schuldgevoel te voorkomen of om het weg te praten. Dat kan helpen, die tips zijn nuttig maar dat heb jij niet altijd nodig. Wat jij nodig hebt, is weten dat het schuldgevoel er mag zijn.

Schuldgevoel hoeft niet slecht te zijn.

Aangezien we er als moeder af en toe mee zitten kunnen we er maar beter positief mee omgaan. Je voelt je schuldig, bedenk dan even dat dit een goed teken is. Je schuldig voelen wil zeggen dat je je werkelijk iets aantrekt van wat je kinderen doen of denken. Je vindt het belangrijk om er te zijn voor je kinderen. Lukt dat eens niet, bam daar is het schuldgevoel.

Trek je daaraan op. Het is ok om eventjes in de schuldgevoel put te zijn, eventjes te sudderen. Grijp jezelf dan weer bij elkaar en bedenk waarom je je schuldig voelt. Je houdt van je kinderen.

Schuldgevoel is nuttig.

Het kan een eerst mogelijke stap zijn om je gewoontes of je levensstijl te overdenken. Vaak ben je maar aan het leven. Je bent aan het werk of je bent aan het koken. De was, de boodschappen, even facebook checken, je doet het allemaal. Het leven gaat door en jij zit op de trein. Dan opeens kom je in een situatie terecht waar je kind aan de alarmbel trekt. Het leven haalt je in en je belandt in het hier en nu en bam daar is het schuldgevoel.

Je voelt je tekort schieten als mama. Het ideale moment om in het hier en nu te zijn en daar te blijven. Maak er gebruik van, luister naar je kind en evalueer. Goed nieuws, kinderen zijn heel vergevingsgezind.

Schuldgevoel is heel persoonlijk.

Als je kind letterlijk komt zeggen dat hij je te weinig ziet. Dat je te weinig echt aanwezig bent. Bam daar is het schuldgevoel. Toch blijft dat persoonlijk, het zit binnen in je. Het staat niet op je voorhoofd. Gebruik de situatie om je kind te tonen hoe je je kan verontschuldigen, praat erover. Je kan zelfs afspraken maken naar de toekomst toe om een dergelijke situatie te voorkomen. Belangrijker nog, leer je kind inzien dat je hem serieus neemt. Op dergelijke momenten kan je zo schrikken en je zo schuldig voelen dat je de neiging hebt om het te minimaliseren. Doe dat niet, dan heb je achteraf ook minder om je schuldig over te voelen.

Je schuldig voelen als mama. Het gebeurt je meer dan je lief is. Dat betekent dus ook dat je meer kansen hebt om ermee aan de slag te gaan. Om je kinderen iets te leren.

En lieve mama, wees niet schuldig als het niet lukt om er positief mee om te gaan. Morgen is er weer een dag. Een dag met mogelijkheden.