een duracell weekend

De zondag waarop het eens Abel was die immens vroeg wakker was. 4u15 kwam hij al met zijn olifant en 2 kussens de gang in. Dat was 5u15 “oud” uur, nog altijd heel vroeg dus voor zijn doen, hij wacht normaal altijd heel erg netjes tot zijn schaapje wakker is om 6u30. Bram probeerde hem over te halen om nog even tussen ons in te slapen. Lukte eerst niet bijzonder goed tot we de geschikte combinatie gevonden hadden: Abel in de co sleeper en ik ernaast (momenteel slaap ik nog aan de andere kant van het bed, makkelijk om eruit te gaan met die dikke buik). Zo heeft hij toch nog een uurtje bij ons gelegen maar helemaal niet meer geslapen. Ondertussen was Emma al naar beneden dus ging hij dan ook maar. Adam was even wakker maar die kon terug ingestopt worden door Bram. En zo kon ook Bram toch nog eventjes slapen. Tot Adam het echt beu was, zijn ze maar naar beneden verhuisd. En heb ik lekker lang mogen slapen tot 10u, wauw.

Verder een heel rustig dagje. Nouja rustig in de zin van, thuisblijven en niet specifiek iets moeten doen. Ik heb nog wat spulletjes in mijn bevallingsvaliesje gestopt en een uurtje in bad geweest en samen met Bram een steentje uit Emma haar neus geprutst. De kindjes hadden weeral energie voor 35 (net als gisteren) en voordat het begon te regenen konden ze dat toch even buiten van zich af lopen en spelen, of toch voor een stuk. Tijdens de regen mogen ze van ons ook buiten (zeker met zo’n energie gehalte) maar dat wilden ze helaas niet. De dag afgesloten met een badje en nogmaals het verhaaltje van ridder Rikki …

En morgen, vakantie! Of toch voor 4 van de 5.