Den boven

Den boven is echt mijn pijnpunt in het bijhouden qua kuisen en opruimen. Het lijkt gewoon zo veraf. Net 3 ochtenden op rij mij toegewijd eraan. De vuilnisbak beneden zit weer goed vol, de kamers zijn leger. De dozen van de kinderkleertjes zijn gesorteerd, deel om weg te doen wegens verkeerde geslacht voor de buikbeeb, deel voor de buikbeeb, deel dat nog te groot is voor Adam en de kastjes zijn weer up to date. En ze hebben voorlopig meer dan genoeg de kindjes. Blijkbaar hadden we in de lente al eens 3-4 shortjes voor Abel gekocht en dat vergeten toen we zaterdag toevallig er zagen hangen. Shortjes heeft het jong nu genoeg, en eigenlijk al de rest ook. De gevulde kleerkasten hebben we toch het meest te danken aan de vrijgevige familieleden die graag kadootjes geven die ook nuttig zijn. En aan vrienden/familie die ons graag hun mooie tweedehandskleren doneren. Dank je wel hiervoor!

Het is toch een onderneming, met een Adam die probleemloos zelfstandig naar boven kan kruipen maar eens boven moet het hekje wel dicht. Want naar beneden is nog een riskante onderneming. Dus zit ik boven met 3 kindjes die aan het spelen zijn (en dus gelijktijdig rommel maken, dingen verleggen, er een boeltje van maken) en probeer ik orde te krijgen. Een uitdaging.

En telkens neem ik mij voor om het bij te houden, wekelijks er een halve dag aan te wijden (of minder als het klaar is). Maar tot nu is dat nog niet gelukt, misschien deze keer wel.