De levensboom

Een tijdje terug kregen we het verrassende telefoontje. Helemaal onverwacht maar oh zo welkom. Onze kindjes hebben de wachtlijst overleefd en mogen, als hun tijd rijp is, naar de school waar wij zelf helemaal achter staan! De levensboom, een ervaringsgerichte freinetschool. Jippie! Ik sprong bijna letterlijk een gat in de lucht van blijdschap. Ik had er me helemaal niet aan verwacht en wauw wat een opluchting. Ik zie komende september opeens veel beter zitten. We waren hier al aan het overwegen om een auto te kopen om ze toch naar een beginnende freinetschool te kunnen doen, maar toch, de levensboom is voor ons zoveel beter en jaaaa ze mogen er nu werkelijk starten! In september is het zover voor onze oudste zoon! 1ste kleuterklas. En de dochter mag pasen 2013 starten bij de peutertjes, Adam moet nog wat langer wachten natuurlijk. Het gaat hier wel stilletjes zijn denk ik zo.

Maar wat een leuke school, we staan helemaal achter de visie! Schitterend.

Vandaag nog even gaan piepen op de school, samen met de kindjes. Ze begonnen direct te spelen en zouden al willen blijven. Wat een speeltuin, fietsen, zandkastelen maken, klimmen en klauteren, met de bal spelen, een kamp bouwen of gewoon staan tetteren. Geen meneren en mevrouwen, geen directeur. Allemaal mensen met een voornaam. Met respect en een menselijk gevoel. Geen bel. Geen huiswerk of examens, wel meningen, inzichten en leerrijke projecten. Leren en leven. Een eigen mening, doen en leren wat de kindjes bezighoud, geen onzin of onnodige ballast. Leren uit het leven. Enthousiasme, respect en samenleven. (*)

Als ouders moeten we de school natuurlijk nog helemaal leren kennen, het blijven ook eerste indrukken. De echte werking, het echte gevoel komt natuurlijk pas met de tijd. De tijd dat we de kindjes daar talloze keren heen gaan brengen. De tijd dat we daar praatjes gaan maken met de “ahum” meneren en mevrouwen, mede ouders en iedereen die daar iets inbrengt. Maar echt, het begin gevoel, de visie, het zit goed. We voelen er ons goed bij. We kijken ernaar uit.

Ook wel een beetje bang, afwachtend natuurlijk. Mijn kindjes voor een stuk afgeven. Ze niet zomaar kunnen zien of horen. En op tijd moeten opstaan, klaar maken, vertrekken, … het zal wennen worden. Voor ons en voor de kindjes.

* geschreven uit gevoel en enthousiasme