Dansen en schoenen

Een top ochtend dus voor Emma.

Nouja, in theorie toch.

Eerst drama voordat we vertrokken naar de dansles, ze wou niet meer gaan, ze wou eerst achter schoenen. Ik snapte de verwarring en angst, dansschool, school, school duurt lang. Haar proberen uit te leggen dat de dansschool helemaal niet zo lang duurt als de echte school. Met nog een beetje tegenzin ging ze in de auto zitten, maar gauw ging het helemaal beter. Kriebeltjes in de buik voor de eerste dansles.

Ze wachtte met een klein en bang hartje op wat zou komen. Gelukkig stelden de 2 lieve dansjuffen zelf voor dat alle mama’s en papa’s mee mochten dansen voor de eerste les, en ook zelfs de tweede en indien nodig de derde les, … En anders zit je gewoon aan de kant van de dansvloer aan de tafeltjes, heel fijn en dichtbij. Dus daar stond ik dan. Bram was met Eden naar de winkel een straat verder, Abel en Adam waren ook mee met ons. Gelukkig snapte Abel het en bleef hij netjes aan de zijkant van de dansvloer zitten en zorgde hij voor Adam. Wat een lieve grote broer. Ik met Emma gaan dansen, rondlopen, huppelen, stoppen, 2 leuke dansjes aangeleerd, … echt heel leuk. En Emma, die was bang, afwachtend en deed bijna niets mee. Maar toch wat ben ik trots op haar. Heel af en toe deed ze wel iets kleins mee, de buiging op het einde van elk dansje vond ze super leuk. De olifantsbeweging heeft ze ook eventjes geprobeerd. En het ronddraaien vond ze ook geweldig. Ze deed bijna niets maar toch veel meer dan ik had verwacht die eerste keer. Achteraf nog een praatje met een van de dansjuffen en ze stelde ons helemaal gerust en zei zelf dat we niets mogen forceren. Helemaal onze stijl dus. Geweldig! Ze wil volgende week terug. En ook mama heeft dus haar beweging gehad 😉 .

Even bekomen, wat drinken, koekje eten, Eden voeden en dan hup naar de auto en naar de schoenenwinkel. Voetjes meten. Emma met papa op schoenenjacht, was heel makkelijk ze koos direct leuke “cowboybotjes” eruit. Ik toonde aan Abel waar hij uit kon kiezen en hield me wat bezig met Adam. Abel kwam ook heel vlug eraan met een paar schoenen, rarara, dezelfde schoenen als zijn voorlaatste paar. Na veel drama, geween en crisis heeft hij ze toch eens gepast en uiteindelijk ook toegestemd dat we ook nieuwe sokken kopen voor hem want zijn oude zijn allemaal te klein. Abel en nieuwe dingen, altijd een uitdaging. Zo heeft hij heel de zomer lang lange broeken en lange mouwen aangehad, want ja, dat was hij gewoon. Adam wou helemaal geen schoenen kiezen en ook niet passen, gaat hij ook een Abel worden? Maar we zijn in een korte tijd geslaagd, 3 schoenenparen rijker en weer wat vele centjes armer. Op naar huis, lekker eten en straks ga ik met Abel naar de winkel waar hij het eten mag kiezen om te trakteren voor zijn verjaardag op school.