Op dagen als vandaag ben ik extra dankbaar dat ik thuisblijfmama ben. Gisteravond is Abeltje met koorts gaan slapen en Emma kreeg het vannacht nogal warm en lastig. ‘s Ochtends was het niet veel beter en hadden ze 39,5 en 38,5 koorts. Dus al 2 worstelingen achter de rug om die oorthermometer daarin in te krijgen en toch de volle 2-3 seconden erin te kunnen houden. Erna nog eens worstelen om de perdolan erin te krijgen en te houden. Abel echt een slappe vod, het enigste wat hij wou was mama, de zetel en er slapjes tegen aan hangen. Met Emma ging het iets beter, die heeft af en toe wat gespeeld maar voornamelijk toch bij ons komen liggen.
Oma is zelfs op bezoek geweest en nauwelijks reactie, laat staan enthousiasme. Dus ze zijn wel heel erg ziek. Enkel bij Emma valt het af en toe mee. Met oma erbij nog maar eens gemeten en Abel was helaas al 40 graden koorts, opnieuw perdolan. ‘s Middags dacht ik er zelf niet aan om Abel in bed te proberen leggen, hij wou mama. Wel, dan krijgt hij mama. Emma heb ik wel een boterhammetje toegestopt en erna het bedje in maar na nog geen half uur kwam ze ons ook vervoegen in de zetel. Abel heeft dan zelf achter een appel gevraagd en deze zelfs opgegeten, wat me toch al een goed teken lijkt. Ondertussen is Abel in slaap gevallen op de buikbaby en loopt Emma al spelend rond. Met af en toe rustpauze’s en komt ze ook gezellig bij ons zitten/liggen. Ze voelt nog altijd warm aan maar blijkbaar is het draagbaar. Sterke meid.
Het is echt zielig, stil en rustig in huis. De eerste keer en hopelijk is het vlug voorbij. En wat een luxe dat ik heb als thuisblijfmama. Geen stress om opvang, ik kan er helemaal zelf zijn voor mijn zieke kindjes. Geen stress om mijn werkgevers, om het werk dat ik dan zou laten liggen, … Zalig toch.
2 Comments
oooooohhhhh…. veel beterschap voor uw prutskes. En thuismama zijn is inderdaad zalig maar zeker op die momenten hé!
Ik werk nu wel, maar daar heb ik geen stress voor. Kindjes ziek en ik ben er voor hen. Ik regel het wel dat het mogelijk is!