Boerderijklassen

En dan was het zover. Onze 2 oudsten besloten om enthousiast te zijn over de boerderijklassen. 2 dagen en 1 nacht. Slik.

De voorbereidingen werden getroffen. Elk een koffer en een slaapzak. Slaapzakken die toebehoorden aan oma en opa.

Ze bleven enthousiast en de dag naderde van vertrek. Deze mama hier had het er wel lastig mee, met enkele nachtmerries al gevolg.

Met heel ons gezin de maandagochtend naar school om ze uit te zwaaien. Ze vertrokken heel benieuwd en een beetje spannend. Zonder traantjes. Zwaai zwaai. Tot morgen 15u30!

Wat een dag was me dat. Opspringen bij elk telefoongeluidje dat ik hoorde. Bedenken wat ze nu aan het doen waren. Gaan ze het eten wel lekker vinden? Gaan ze dit en dat durven vertellen of vragen?

Bedtijd bij ons ging super vlot tot ik na een tijdje geklop hoorde op de thuisblijvende zoon zijn deur. De zoon stond erop te kloppen. Met tranen in zijn ogen. Hij kon niet slapen, hij miste zijn broer en zus. Ja natuurlijk, nu lag hij alleen op zijn kamer van 3. Even knuffelen en toen vroeg hij zelf terug naar zijn bed. Mijn hart was wel gebroken.

De dinsdag was alsnog erger voor mij. Hopelijk hebben ze goed geslapen. Aftellen tot vertrek naar de boerderij.

De opluchting om ze daar fijn te zien spelen. Onze dochter kwam afgelopen om te knuffelen, beetje te vertellen en terug te gaan spelen om af en toe terug te komen. De zoon zag ons ook, kwam af en bleef bij ons. Eindelijk herenigd.