Bezoek ontvangen

Bezoek nu

Tegenwoordig speelt het meer dan ooit.
Het is spannend afwachten als er bezoek komt. Afwachten hoe de kindjes gaan reageren. Dat speelt vooral met bezoek dat ze niet of nauwelijks kennen. Bezoek dat regelmatig komt vormt doorgaans geen probleem, of die kennen onze kindjes al goed dat ze weten wat ze kunnen verwachten. De laatste weken kregen we regelmatig bezoek van mensen die Anna willen ontmoeten en bewonderen.

Als het goed loopt

Soms trekken ze zich niets aan van het bezoek, dat is meestal de best mogelijke optie. Dan sluiten ze zich een beetje af en gaan gewoon samen of elke op zen eentje spelen. Kijken ze wat tv of zitten ze gewoon ergens. Dat kan soms overgaan tot een fase waarin ze zich gewoon gaan gedragen en het dus echt geen probleem vormt.

Als het wat minder goed loopt

Onlangs hadden we een extreem voorbeeld van wat minder goed liep. Dat was door onverwacht bezoek. Een tante en nonkel kwamen onverwacht op bezoek om eventjes Anna te bekijken. Dit lag niet in Adam zijn verwachtgingspatroon dus toen Eden hem een klein duwtje gaf had hij enorm pijn. Hij zette het op een krijsen, toevallig zat hij op ons speeltapijt en hij eiste dat ikzelf bij hem zou zijn. Hij krijste gezellig verder, of ik nu bij hem was of niet, dat hielp er niet aan. Hij liet me niet meer gaan, ik moest en zou bij hem op het speeltapijt blijven. Het krijsen hield niet op. Met niets kon ik hem troosten of stil krijgen. Mijn tante en nonkel vertrokken dan maar want converseren waarin we gehoord werden was uitgesloten. Ohja intussen was ik ook met 1 hand Anna aan het vasthouden die aan het drinken was, want was ze mijn tepel kwijt dan zette die het ook op een krijsen.

Een ander voorbeeld is Eden dat heel erg wild kan doen. Het is vooral de combinatie tussen niet weten hoe hij zich moet gedragen en een mama dat haar aandacht bij de bezoekers wil houden. Die combinatie kan hij niet aan en gaat dan extreem aandacht vragen. Dat is door bijvoorbeeld te willen borstje drinken, als mama dat niet toestaat gaat hij gaan kleren trekken tot slaan of bijten. Hem rustig krijgen is helemaal niet makkelijk, zo goed als onmogelijk. Vaak moet het gewoon dan fout lopen zodat hij begint te wenen en wij hem kunnen troosten.

Net als Eden heeft Adam het moeilijk als mama haar aandacht bij de bezoekers wil houden. Adam uit zich dat dan in vormen als dat mama bij hem in de zetel moet zitten. Of dat mama hem moet vasthouden en in de keuken gaan kijken, in de frigo of in de koekjeskast waar hij dan niets kan beslissen. Hij wil bewust of onbewust mama haar aandacht zo lang mogelijk bij hem hebben.

Bezoek vroeger

Als ik terugkijk speelde het altijd al.
Ik herinner mij nog een verjaardagsfeestje, ik denk toen Abel 2 jaar werd. En Emma dus 1 jaar. Want, ahja, aangezien ze slechts enkele weken van elkaar verjaren geven wij 1 feestje voor samen. Gezellig en efficiënt zo.
Op dat verjaardagsfeestje zat ik zo goed als de héle, héle, héle tijd in de zetel samen met Abel. Ja, dat was de enige oplossing om te kunnen feesten. Anders was er gekrijs, gekrijs en nog eens gekrijs.

Oorzaken

Bij onze kinderen is dit vaak een of meerdere van onderstaande redenen:

• onverwacht bezoek van mensen dat ze niet zo goed kennen
• mensen dat ze niet goed kennen in het algemeen
• mama wil aandacht voor het bezoek
• ze weten niet hoe ze zich moeten gedragen
• ze weten niet hoe lang de mensen gaan blijven
• ze weten niet wat er allemaal gaat gebeuren
• ze zijn bang dat de mensen iets tegen hen gaan zeggen
• ze zijn bang dat de mensen iets van hen verwachten
• te druk, te veel mensen

Ermee omgaan

Hoe wij ermee omgaan is echt afhankelijk van het moment, de bezoekers en onze eigen behoeftes:

• bij onverwacht bezoek kan je dat benoemen – en hoe raar het ook is voor de onverwachte bezoekers – dat het onverwacht is en eventueel nog wat uitleg afhankelijk van het waarom van het bezoekje
• mensen dat ze niet kennen kan je duiden welke relatie je ermee hebt
• uitleggen dat je het gezellig vindt om met de mensen te praten
• zo duidelijk mogelijk zijn tot hoe laat de mensen blijven, bijvoorbeeld dat ze weg zijn voordat het tijd is om boterhammen te eten, eventueel kan je daarin werken met een visuele klok
• in het algemeen zo transparant mogelijk zijn dat de kinderen weten wat van hen verwacht wordt of juist niet
• als het mogelijk is gewoon het kind volgen, je kan in verschillende omstandigheden prettige conversaties voeren met het bezoek
• voet bij stuk houden, als iets niet kan of prettig is voor je tijdens het bezoek gewoon niet doen, uitleggen waarom en daar bij blijven – tenzij je opeens beseft dat het wel anders kan, nooit koppig blijven om koppig te zijn
• zelf rustig blijven, ook al gaan ze krijsen en eisen
• eventueel een bezoek-strookje maken met foto’s of pictogrammen waarin er weergegeven is wat ze kunnen doen tijdens een bezoekje – gewoon spelen in de speelhoek, aan tafel zitten, bij mama op schoot zitten, …
• als het te druk of te veel is alternatieven voorzien, een koptelefoon, afzonderen met de tablet of tv, eventjes naar de kamer om alleen te zijn – dit kan je ook weergeven met pictogrammen indien nodig

Loslaten

Bij ons is het ook een proces van loslaten. Prioriteiten stellen kan je het ook noemen. Zo hebben wij geleerd om het los te laten dat onze kinderen mooie aangepaste kleding aan hebben voor het bezoek. Daarin kan je zeker een gulden middenweg vinden. Zo gebeurde het met kerst dat wij voor Abel een nieuwe en deftige pyjama gekocht hebben zodat hij deze aankon. Net zoals wij ook niet verwachten dat ze bij ons aan tafel zitten voor een bepaalde tijd of netjes een zoen geven zoals het hoort.

Niet vergeten

Het is een leerproces, bij sommige kinderen gaat dat vanzelf, leren omgaan met bezoek. Bij andere kinderen is dat een heus leerproces. Bezoek kan heel veel impact hebben op een kind, het kan voelen als een soort inbreuk in hun vertrouwde omgeving.

Wees lief en begripvol, enkel door jou steun en bijsturing gaan ze het leren.