Het reuzeleuke voorleesboek #voorleesvrijdag
13 mei 2016
OGV: Eindelijk gras!
14 mei 2016
Ik ben niet zo van de politiek. Ik volg dat niet op de voet, soms komt er mij wel eens iets ter ore. Of ter zicht, zoals dit artikel. Mocht Eden niet op mijn schoot aan het drinken zijn was ik vast mijn stoel gedonderd. Whaat?!
Riskeren dat vrouwen thuis blijven voor de kinderen
Het begon al bij de eerste alinea. Ik verslikte me al meteen. Open VLD-voorzitster Gwendolyn Rutten, ik citeer haar eventjes:
Daardoor riskeren we dat het een gewoonte wordt dat vrouwen thuis blijven voor de kinderen.
Aangezien ik niet van mijn stoel mocht vallen las ik maar verder. “De combinatie werk en gezin belemmert de weg naar de top voor vrouwen.” Ergens vind ik het misschien wel flatterend dat ze meer vrouwen aan de top wil hebben. Ik probeer dat op te pakken als iets positiefs, een compliment. Vrouwen zijn nodig en ze zijn anders aan de top dan mannen. De meeste toch. We gaan vooral niet veralgemenen, toch.
Dus, is het logische vervolg, we gaan ervoor zorgen dat de man het verlof van de vrouw kan overnemen. Zo kan de vrouw vlugger terug gaan werken en zich meer richten op haar carrière. We moeten af geraken van de gewoonte dat de vrouw thuisblijft voor de kinderen.
De reden dat vrouwen thuis blijven
Dat is wat mij betreft wel heel erg kort door de bocht. Waarom zouden we het verlof afpakken van de vrouw? De meeste hebben al slechts een 12 tal weken, wat kort is. Te kort. Is het niet beter om de kant van de werkgever aan te pakken, de bedrijfskant? Ze noemt het zelf ook, we missen nog heel veel flexibiliteit op de werkvloer. Daar gaan wij op reageren door te zorgen dat de vrouw vlugger terug kan gaan werken? Het kind is geworpen, een weekje borstvoeding want, ohja, het begin is het belangrijkste, niet? Daarna maakt het niet zoveel meer uit … zolang de mama maar gelukkig is. En de carrière, want die is toch o zo belangrijk. De rest is bijzaak. Het kind overleeft wel bij de vader of een crèche. Het kind oogt gelukkig, ze zijn braaf, eten grote flessen en slapen de nacht door. Geen enkel probleem!
Bevallingsverlof is medisch nodig. Ben je hersteld, hup terug aan het werk. Waarom zou je nog langer thuis blijven? Waarom zou je rustig genieten van je baby, als je al geluk hebt dat je er werkelijk van kan genieten. Waarom zou je een goede basis geven aan je pasgeborene als je ook kan gaan werken. Waarom zou je investeren in borstvoeding als ze ook groot worden van flesjes. Waarom zou je nog even in je cocoon kruipen met de kersverse baby om elkaar te leren kennen en op elkaar afgestemd te geraken. Dat is toch allemaal niet nodig. Nee, carrière, dat is pas belangrijk.
Flexibiliteit op de werkvloer
Dat moet er aangepast worden. Nee, ik heb geen kant en klare oplossing, maar 1 ding weet ik wel zeker, moeders die veel te vlug terug moeten gaan werken, zijn niet gelukkig. Ze zijn er niet klaar voor, zijn in het geheel minder productief en al zeker niet genoeg gemotiveerd. In mijn opinie is dat niet productief en nogal tegenstrijdig met de wens van de werkgever of de maatschappij.
Waar is de baby in heel dit verhaal
Ik heb zo het gevoel dat de baby maar bijzaak is. De baby hoeft niet te bekomen van de bevalling, die hoeft niet te herstellen, die hoeft niet te wennen aan zijn nieuw leven. Ik zeg niet dat papa’s niet goed voor hun kersverse baby kunnen zorgen. Dit kunnen ze wel, heel goed zelfs. Maar het is geen mama. Als de mama er is, is het ideaal dat baby zoveel mogelijk tijd bij haar kan doorbrengen. Lekker dicht bij mama, de warmte, het hart voelen, speciaal voor de baby gemaakte voeding krijgen, een hechte band ontwikkelen en het allereerste begin van een stevige basis voor later, voor veel later. Nee, dat is allemaal niet nodig. Wat telt is het nu. Nu moet de mama, de vrouw dus, gaan werken want anders geraakt ze nooit aan de top. Dat is toch het doel in ons leven, aan de top geraken? Wat doet de baby er nu ook weer toe. Als de baby toevallig een vrouw is, moet die daar later ook voor kiezen, de basis dat we nu meegeven vergeten we maar eventjes. Dat is voor later.
Wat ik wel zie
Een echte krantenkop met: “Mannen krijgen langer vaderschapsverlof.” Dat vind ik wel een goede. Ook ben ik ervoor te vinden als ze bijvoorbeeld extra zwangerschapsverlof invoegen. Bovenop de enkele weken waar iedereen nu recht op heeft, nog extra tijd bijvoegen. Dat deze tijd verdeeld mag en kan worden tussen de partners daar ben ik dan weer wel voor. Al zou ik heel graag zien dat elke vrouw minstens een jaar thuis kan zijn om te moederen.
Hoe denk jij erover?
15 Comments
Ik ben héél blij dat ik nu 5,5 maand thuis ben geweest bij Sverre, ook bij Astrid 5,5 maand thuis geweest (telkens 5 maand borstvoedingsverlof en dan nog 2 weken gewoon verlof). Maar ik ben ook blij dat ik terug kan gaan werken. Hoe graag ik mijn kindjes ook zie … een jaar thuisblijven zou voor mij te lang zijn. Ik heb heel veel respect voor mensen die wel thuis blijven bij de kindjes, zoals jij Sofie, maar zelf zou ik het niet kunnen. Ik heb nood aan te kunnen gaan werken. Al ga ik nu ook niet meer fulltime werken, zo is er toch een evenwicht tussen werken en kindjes. En ik heb natuurlijk ook totaal geen ambitie om carrière te maken.
Van mijn kant ook zeker begrip voor mensen die niet zo lang thuis willen zijn. Maar het zou toch een keuze moeten zijn om langer thuis te blijven en niet kiezen om te delen of niet.
Ik ben met het meerendeel akkoord wat je zegt!
Een jaar thuis is geen overbodige luxe wat hechting emotioneel welzijn en herstel betreft.
Maar ik snap de moeilijkheid van deze puzzel. Ik mijn geval ben ik dan bijna 7j thuis. Geen carrière in principe. Je dan opnieuw integreren op de werkvloer is ook geen makkie.
Het blijft zo moeilijk en het lijkt altijd een Of situatie. Je bent of mama of je hebt een carrière.
Ik worstel al zo lang met gevoelens hierrond. Je telt ook niet mee als thuisblijfmama. Dus kiezen voor je baby is niet evident.
Haha ja ik ook maar ik denk als je carriere wilt maken je ook niet 5-6 kindjes zo vlot op elkaar zal plannen?
Ik heb het artikel ook gelezen en was ook geschokt.
Kon het niet beter verwoorden dan jou.
Je kunt het artikel ook anders interpreteren. In sommige gevallen gaan zelfstandige moeders na 2 weken al terug aan’t werk (omdat de werksituatie het niet anders toelaat) en moet het prille baby’tje al naar de crèche. Als in dat geval de vader het moederschapsverlof zou kunnen overnemen, is het kind beter af met de zorg van de papa dan in een crèche. Gelukkig is het bij mij niet zo extreem als zelfstandige, maar toch kan ik mijn wettelijk verlof niet volledig opnemen en moet mijn vriend zijn gewone verlof opnemen als we niet willen dat de baby na enkele weken als in de crèche moet. Dat bedoelt Gwendolyn met “de gewoonte dat de vrouw ervoor zorgt”, ze wil dat men als koppel zelf kan kiezen of de mama of papa voor het kind zorgt (en in de meeste gevallen zal dat zeker de mama blijven).
Helemaal met je eens dat het kind beter af is bij de papa dan in de crèche maar dat is weer het probleem verleggen. Zelfstandige moeders zouden beter ondersteund moeten worden. En als het kind dan wel bij de papa kan blijven ipv de creche voor de eerste maanden, zou dat niet persé moeten afgaan van de mama haar zwangerschapverlof, vind ik.
En de gewoonte dat de vrouw ervoor zorgt is ook eenmaal het logische gevolg dat het de vrouw is die 9 maanden zwanger is geweest en bevallen, en dat het ook de vrouw is die als ze kiest voor borstvoeding dat moet opstarten en onderhouden. Dat is toch ook een groot deel van de reden waarom zelfstandige vrouwen (of andere werkende vrouwen) de borstvoeding niet opstarten of doorzetten.
Heel veel respect trouwens voor de zelfstandige mama’s!!
Ik heb het artikel (nog) niet gelezen, maar dit klinkt allemaal helaas bekend. Ik heb het geluk dat ik 8 weken extra verlof kon opnemen. Maar nu ik bijna weer moest beginnen vond ik 4 dagen toch wel veel en wilde ik iets meer thuis zijn en een jaar 1 dag per week ouderschapsverlof opnemen. Dit is een heel gevecht geweest en mij nu uiteindelijk gelukt. Mijns inziens moet er dus zeker gekeken worden naar acceptatie van kinderen in onze maatschappij. Kinderen en carriere zouden samen moeten kunnen gaan. Nu is het vaak nog het een of het ander. Jammer is dat.
Inderdaad, het gaat echt ten kost van de kinderen ook. Ik heb het gevoel dat ze vergeten worden, natuurlijk is de mama (en de papa) belangrijk en de eventuele carriere wens voor de mama maar het kind is er toch ook nog hé … en hechting is zo enorm belangrijk.
Heeft geen kinderen zeker? *zucht*
Haha je zou haast denken van niet hé …
Ik ben het ermee eens dat niet aan die drie maanden moederschapsrust mag geraakt worden. Het is het minimum, zowel voor mama als voor de baby. Ik zou het er wel mee eens zijn om vaders langer vaderschapsrust te geven, en die bvb te laten aansluiten op de moederschapsrust. Of de partners toelaten om dit langer ‘verlof’ – van bvb zes maanden – onder elkaar te verdelen. Wat mij betreft mogen heel wat vaders aangespoord worden om een band op te bouwen met een nieuwe baby. Ik schrik wel dat jij schrijft dat mama’s beter voor baby’s kunnen zorgen dan papa’s. Waarom zou dat zo zijn? Ik zie het zelf helemaal zo niet. Als het al zo is in het begin, is het omdat je als mama veel meer tijd alleen doorbrengt met de baby. Als papa’s dat ook zouden doen, zitten we al een heel eind weg.
Zelf ben ik geen voorstander van een jaar moederschapsrust. Ik was in een bepaald opzicht blij dat ik terug kon gaan werken. Bovendien meen ik dat er in de meeste sectoren voldoende alternatieven zijn als je wel langer wil thuisblijven (borstvoedingsverlof, ouderschapsverlof of deeltijds werken). Maar een langere aansluitende periode vaderschapsrust voor vaders, lijkt me echt geen overbodige luxe!
Ik denk dat we het eens zijn met elkaar. Sommige mama’s willen wel een jaar thuisblijven en ik ben van mening dat ze die keuze makkelijker moeten hebben.
Ook ik vind dat de hechting met papa ook heel belangrijk is en dat ze er super goed voor kunnen zorgen.
Hallo, ik leer je blog nu pas kennen; vandaar een heel late reactie. Ik ben zelf mama van 4; tussen 12 en 7 jaar en nee, ook bij ons zit er geen meerling tussen. Sinds 8 jaar ook thuisblijfmama en wat een rust heeft deze iewat gedwongen carrière-switch in ons gezin gebracht!!!! Na de oudste 3 werkte ik halftijds en dat was met een echtgenoot met een drukke verantwoordelijke job op ’t laatst gewoon chaos + een onrustige baby. En eerlijk gezegd : ik heb van deze carrière zo véél meer voldoening dan toen ik werkte; ook al had ik een leuke job! Dat vrouwen ook buitenshuis een carrière kunnen opbouwen is goed, maar ik denk dat de overheid een grove fout maakt door kinderen krijgen en zorgen voor het gezin te minimaliseren tot een bijkomstigheid. Laat elke mama/papa de vrijheid om een keuze voor het gezin te maken! Gaat leiden tot een warmere minder individualistische maatschappij, denk ik.
Fijn te lezen dat je er ondanks het wat gedwongen was toch zo blij mee bent!