Afwachten

En dan heb ik even nood om van me af te schrijven. Nog een week en 1 dag wachten tot de volgende echo. En ik wil het nu. Ik wil het nu weten, wat er mijn buikje zit. Een jongen of een meisje. Spannend. Dan kunnen we eindelijk eens denken aan een naam, krijgt het persoontje echt vorm. En dan nog meer leuke dingen, het geboortekaartje ontwerpen, doopsuikertjes samen stellen. Zalige periode. Uitkijken naar het kleine wondertje, verlangen om hij/zij in het echt te bewonderen, te knuffelen.

Om die lange week nog te doorbreken hebben we wel een leuke zaterdag voor de boeg. In de voormiddag op babybezoek, ’s avonds lekker gaan eten met het ventje, naar de cinema en dan naar het trouwfeest van een nichtje. Al lang geleden dat we nog eens alleen zijn gaan eten en naar de cinema gegaan zijn. Met kindjes is dat niet altijd praktisch hé. Maar nu ze toch weg moeten voor de nacht en we pas om 22u op het huwelijksfeest moeten zijn leek ons dit de geschikte moment. 2 vliegen in 1 klap als het ware. Ik hoop dat dochterlief het goed zal doen, het zijn alleszins lieve mensen waar ze terecht kan, dat stelt een mama toch al gerust hé. En zoonlief blijft thuis met oma, dat zit al goed. Dus het enigste probleem waar ik nu al iets aan kan doen is kiezen wat ik zal aandoen. Hmm en ik heb niets