Het begon al zaterdag toen eentje ervan heel erg begon te niezen en te niezen. Het viel mij direct op, dit was niet normaal. De dag erna begon de tweede er ook al aan,niezen en niezen. Maandag nog geen paniek tot ’s avonds we zagen dat bij eentje het oog toch wel heel erg waterig was. Heel zielig, ook bleef zijn mondje telkens wat openstaan. Ocharme. De dinsdag was het nog een pakje erger dus naar de dokter ermee!! De ene in de speciale reisbox, de andere in een geïmproviseerde box gemaakt van een colruytbox en nog zo’n box als deksel. Het verdict is de kattenniesziekte, beide antibiotica en Maurice ook 2 keer per dag druppelkes in zijn oog. Abel zegt continu “gezondheid” als een van de poesjes niest. En dat is veel, heel veel. En hij omschrijft het lopende oogje van Maurice als: “Maurice heeft een groot kraantje bij zijn oog zitten.” De kindjes zijn heel erg bezorgd om de poesjes en geven ze lieve aaikes. En Emma zegt dan “niet aan het oogje komen en handjes wassen hé”. Hopelijk zijn onze 2 katachtigen weer vlug helemaal beter!