Zo begon het bij Sofie

Hoe het bij mij, Sofie, begon.

Als kind was ik niet dik toch ik dacht van wel.
Ik was groot, altijd de grootste van de klas. Ik was breed, altijd de breedste bovenbenen van mijn vriendinnen.
Als tiener was slank, mager, zijn in de mode. Toen zag je nergens vrouwen in magazines met brede heupen en bovenbenen. Nee, slank, slanker, slankst.
Maatje 36 was de norm ook al was 38 voor mij onbereikbaar.
Ik had maat 40. En dat piekte. Waarom kon ik nooit een 38 aan? Ik ben moet wel dik zijn!

Ik durfde geen rokjes of shortjes te dragen die boven de knie kwamen. Ik was super beschaamd over mijn dikke bovenbenen en lelijke knieën.

Mijn gewicht zat altijd tegen de rand van BMI aan. Dit kon toch niet goed zijn?

Toen mijn mama voorstelde om ergens naartoe te gaan waar ik oefeningen kon doen in zo’n verwarmd kotje en dieet advies ging krijgen was mijn dieet-weg officieel gestart.
Ook daar kreeg ik als toen 16 jarige te horen dat ik inderdaad oefeningen en een dieet nodig had.

Ik was niet dik. Ik was gezond. Ik was een gewone tiener met een andere lichaamsbouw dan gewenst.

Enkele jaren gingen voorbij, ik leerde weight watchers kennen en dat hielp me wel. Toch zolang ik punten telde.

Van het ene dieet naar het andere

Op 21 jarige leeftijd leerde ik mijn toekomstige man kennen en gingen we trouwen. Ik moest en zou enkele kilo’s verliezen, dat lukte me door als lunch 1 klein potje yoghurt te eten met een mini beetje afgewogen havermout. Niets meer niets minder. Enkele kilo’s gingen eraf.

Het was niet genoeg, ik besloot om krachtigere middelen in te zetten en kocht een doos met proteïne maaltijdvervangers. Ook al was het niet bijzonder lekker, de kilo’s vlogen eraf! Yes! Eindelijk. Dat hield ik natuurlijk niet lang vol en algauw kwamen de kilo’s er weer aan.

Tussen mijn 21 en 24ste levensjaar deed ik zowel weight watchers als proteïne dieet als south beach als atkins als …. alles wat maar te vinden was. Nergens voelde ik me goed bij op lange termijn. Weight watchers was wat bleef. Ik ging op dieet en er weer af. De kilo’s gingen eraf en kwamen er nog veel vlugger terug bij.

Ik was super onzeker over mijn gewicht. Mijn gewicht zat net boven de aanbevolen BMI.

Zwanger x 4

Op 24 jarige leeftijd werd ik voor het eerst zwanger en de kilo’s vlogen erbij. 35 kilo kwam erbij, razendsnel(*). Op 22/09/2009 beviel ik van mijn eerste kindje en was ik echt mama. We wilden een groter gezin dus heel vlug was ik opnieuw zwanger en nog eens en nog eens. Ik werd mama van vier. Mijn gewicht ging naar beneden doordat ik opnieuw weight watchers deed.

Mijn papa overleed en een half jaar later zat ik door weight watchers bijna aan mijn streefgewicht. Wauw, ik kreeg overal complimentjes. Ik kon terug in maat 44 of zelfs maat 42. Geweldig, iedereen was zo blij dat ik eindelijk terug “mijn lijntje” had. Zelfs mijn mama, waarom was ze daar vroeger niet blij mee?

Toen kwam zwangerschap nr 5

We besloten om toch nog voor een vijfde kindje te gaan. In een mum van tijd was mijn gewicht nog hoger dan hoog. Ik had nog nooit zoveel gewogen op het einde van die zwangerschap. Na de bevalling gaf ik mezelf een half jaar en toen moest en zou ik iets aan mijn gewicht doen. Weight watchers was mijn go to maar het werkte niet meer. Ik kon het niet meer. Mijn wilskracht leek helemaal op te zijn. Ik kon het niet meer volhouden, het lukte langs geen kanten. Toen heb ik ook nog even andere diëten gedaan maar ook dat was een verloren zaak. Het was op.

Toevallig nam ik een selfie

Twee jaar nadat mijn vijfde kind geboren werd gebeurde er iets dat ik niet gepland had.

In het voorjaar van 2018 nam ik heel toevallig een selfie, plaatste deze online en dat werd helemaal onverwacht de start van mijn weg naar meer zelfvertrouwen.

Sofie, wat vertel je me daar nu? Toevallig een selfie nemen …. onverwacht meer zelfvertrouwen … Heb je ze wel nog allemaal op een rij?

Natuurlijk wist ik dat ik een selfie aan het nemen was. Het zat zo: Ik had als toenmalige mama-blogger-influencer een samenwerking met Hunkemöller voor een badpak. Dus ik moest een foto van mezelf nemen en deze op Instagram plaatsen. Ik had ingestemd met die samenwerking, anders zou ik het niet doen.

De foto van mezelf nemen was een hele belevenis:

• Hoe kan ik staan zodat mijn dikke lelijke benen er wat beter uitzien?
• Misschien moet ik toch maar iets voor mijn buik houden.
• Waarom vond ik deze samenwerking een goed idee?

Het badpak dat ik uitgekozen had voor de campagne was zo eentje om mijn “buikje te verbergen”. Je weet wel, met van die rimpeltjes over de buik. Een heel stevig, corrigerend modelletje typisch aangeraden voor de wat volle dames.

Ik nam dus uiteindelijk verschillende foto’s en plaatste één ervan met een super klein bang hartje online.

Helaas heb ik daar geen bewijzen meer van want mijn account van toen bestaat al enkele jaren niet meer. Dat was mijn mama account. Ik ben een tijdje na die foto helemaal opnieuw begonnen met mijn huidig account dat focust op self love voor vrouwen.

Ja, het gaat dus over deze foto!

Dankzij enkele bemoedigende reacties op mijn post, vrouwen die zich in mijn vormen herkenden, … nam ik een poosje later opnieuw een selfie en plaatste deze online. Zo ging de bal voor mij aan het rollen. Sindsdien neem ik heel regelmatig selfies en af en toe hou ik een echte uitgebreide self love fotosessie.

Mijn zelfvertrouwen en self love was eindelijk aan het groeien! Het nemen van selfies was mijn keerpunt en blijft heel belangrijk in de weg naar meer self love.

Daarnaast ontdekte ik mijn passie, mijn missie als je het zo wil noemen: Vrouwen hun self love helpen terugvinden!

En nu ben jij hier, ideaal.

Ga aan de slag en start heel bewust met je eigen self(ie) love journey!