Een dikke week op voorhand wisten we de inleidingsdatum. De reden voor inleiding kan je hier lezen. De avond voor de effectieve inleiding moest ik nog even een controle monitor + kreeg ik “een tabletje” dat het al kan voorbereiden of zelfs in gang kan laten schieten. Bij Eden heb ik daar helemaal niets van ondervonden, maar we leefden op hoop. Ik moest nog allerlei documenten invullen en ondertekenen en dan naar huis. Maar helaas, ik merkte niets van dat tabletje en we gingen dus gewoon om 5u45 richting ziekenhuis om aan het echte inleidingswerk te beginnen.
Hier kon je al lezen wat mijn wens was voor deze bevalling. Helaas zat ik nu wel met een inleiding. Even had ik al gevreesd dat ik dan helemaal niet meer in bad mocht bevallen, maar mijn gynaecoloog zag er geen problemen in! Het andere waar ik dan mee zat was dat een inleiding zwaarder is voor je lichaam. En dat de kans om deze zonder epidurale te doorstaan kleiner is. Maar, we gingen ervoor. Ik wou mijn badbevalling!!
Tegen 6u waren we geïnstalleerd in onze verloskamer. Wauw. Wat is deze kamer veel beter uitgerust dan de “gewone” verloskamers. Een mooi bevalbad maar vooral een heel handig multifunctioneel verlosbed. Zo een bed dat niet door een deur past maar je oneindig kan verbouwen om alle houdingen te ondersteunen om de weeën zo goed mogelijk op te vangen of om in allerlei gewenste houdingen te bevallen.
Dat gaf me moed. Ik was deze keer veel beter voorbereid op de arbeid dan mijn voorbije 4 bevallingen. Al had ik bij de eerste zwangerschap wel een basis cursus gevolgd waar je zo leert puffen en van die zaken. Verder dacht ik gewoon niet na over de bevalling, ik associeerde het met pijn en iets dat je moet doorstaan maar vooral niet teveel over nadenken. Nu niet, nu heb ik wel over mijn bevalling nagedacht én niet van pijn vertrokken maar van een totaal andere instelling. Ik heb onder andere het boek hypnobirthing gelezen wat me sterkte in mijn instelling.
Er werd bloed van me afgenomen, veel bloed. Ik had me namelijk ook opgegeven om navelstrengbloed te doneren om kindjes te helpen/redden. Erna kreeg ik het infuus met de weeënopwekkers. Zoals mijn voorbije inleidingen een heel rustig begin. Zachtjes voelde ik harde buiken komen, jiha we beginnen eraan!
Tegen 9u kwam mijn gynaecoloog eens kijken en inwendig controleren. Ik zat rechtop het bed en moest dan gaan liggen. Terwijl ik dat deed voelde ik iets lopen onderaan. Ik dacht, jeuj mijn water is gebroken maar het was helaas bloed. De gynaecoloog voelde en mijn water brak. Dan moest ik blijven liggen door het bloedverlies, gelukkig bleef de baby tevreden in de buik dus nog geen echte paniek. Al was het niet fijn natuurlijk want de gynaecoloog zei dat hij nu niet meer zeker was of ik wel in bad zou mogen bevallen. Afwachten dus. Ik had op dat moment een 1,5 cm opening en lichte weeën. Ze dachten er ook over om mij tijdelijk te verhuizen van verloskamer zodat ik op een bed lag dat wel door de deuren kon, voor mocht het nodig zijn dat er vlug actie nodig was … slik. Maar voor nu, afwachten dus de baby merkt er niets van en is tevreden.
In ons ziekenhuis heb je telkens 2 verloskamers naast elkaar die verbonden zijn met een tussenruimte om de baby te verzorgen. Dus 1 verzorgruimte voor 2 verloskamers. Mijn verloskamer was dus verbonden met een gewone verloskamer, zonder bad.
Een uurtje later, rond 10u dus, wou ik pipi gaan doen op het toilet. Dat mocht, de vroedvrouw hielp me recht, koppelde de monitor los en we gingen richting badkamer natuurlijk samen met het statief waar mijn inleidingsinfuus aan hing te bengelen. Toen voelde ik opeens iets glijden onderaan. Ik dacht dat was het, het is gedaan, we zijn ze kwijt. Ik begin te wenen en besef niet zo goed meer wat te doen, de vroedvrouw leidt me gehaast naar de andere verloskamer en ik lig al op het gewone bed. Ik bleef denken dat ik ze kwijt was en was tegelijkertijd zo wanhopig aan het bidden, laat aub alles in orde zijn. De monitor werd terug aangesloten en daar was het hartje. Onze lieve meid stelde het nog altijd goed. Wauw. Wat een opluchting maar mijn angst bleef.
Ik merkte dat er een extra vroedvrouw aanwezig was ondertussen, eentje die instond voor de secties hoorde ik. En ik moest mijn bevalshirt inwisselen voor een operatiehemdje. Gewoon voor het geval dat. Ik trok een streep door mijn badbevalling. Ik hoopte vurig dat een keizersnede niet nodig zou zijn.
Er werd een soort electrode ingebracht tot op het hoofdje van onze meid. Zo was er meer controle over dat ze het goed bleef doen in de buik, de machine waaraan dat verbonden was kan “voorspellen” dat het dreigt mis te lopen. Gelukkig bleef deze goed. Ik moest blijven liggen. Het infuus werd met regelmaat hoger gebracht. De weeën werden sterker. Ik sloot mijn ogen en trok een cocoon op. Tussen de weeën door probeerde ik mezelf helemaal te ontspannen en in gedachten te slapen, de weeën verwelkomde ik. Ik had verschillende mantra’s in mijn hoofd die varieeërden van “kom maar op, breng me dichter bij mijn baby” of bijvoorbeeld “duw maar, maak maar opening” … Ik probeerde zo ontspannen mogelijk te blijven tijdens de weeën wat redelijk goed lukte.
Om 12u kwam mijn gynaecoloog nog eens controlen en voelen. 3 cm opening. Om 16u zouden ze opnieuw voelen. 4 uur de tijd, kom maar op met die weeën. Ik had nog geen zekerheid of ik wel in bad zou mogen bevallen of niet. Het bloeden was afgenomen en uiteindelijk gestopt wat wel een goed teken was, maar ik was ook heel de tijd aan het liggen. Mijn vorige bevallingen in mijn achterhoofd houdende wenste ik dat over 4 uur de opening minstens 5 cm zou zijn. Liefst meer, maar dat durfde ik niet hardop uit te spreken. Na nog een tijdje en hevigere weeën mocht ik rechtop zitten. Ik kreeg een lekker warmte element wat al wat verlichting bracht en ging op de bal zitten. Zo overleefde ik de 4 uren, ontspannen blijven tijdens de weeën zat er helaas wel niet meer in.
16u, de vroedvrouw kwam nog eens controleren. 5 cm opening. Hoh, ik was er niet zo heel blij mee maar het was het minimum dat ik in gedachten had. Ik vroeg me wel af, 4 uur tijd om 2 cm bij te krijgen, hoe lang moet ik dit nog volhouden? De vroedvrouw zei dat ik best even “zo en zo” op mijn zij zou gaan liggen zodat ze verder kan dalen. Ze zat nog veel te hoog en als ik zou blijven op de bal zitten zou het niet opschieten. Ze installeerde me op mijn zij. Wat een hel was dat. De vreselijke weeën kon ik helemaal niet meer opvangen, ik zag het niet meer zitten. Ik wou NU weten of een badbevalling er nog inzat of niet. Als de badbevalling er niet meer inzat zag ik mezelf een epidurale nemen. Dit kon ik niet meer aan. Eerst hielp ze me op mijn andere zij en dan ging ze de gynaecoloog opbellen om te vragen hoe hij nu dacht over het bad. Weeën opvangen ging ietsje beter maar het was nog altijd hels. Ik wou terug op mijn bal maar moest even doorzetten. Tijdens een wee en in die uiterst oncfortabele houding controle ze nog vlug even de opening. 7 cm!! Dat betekende 2 cm op een 5tal minuutjes. Wauw. Al was ik toen aan het wenen en jammeren dat ik het niet meer uithield, dit kon ik niet meer aan.
Het verlossende antwoord kwam: Je mag in bad bevallen, hoor je het water al lopen? Ik hoorde dat helemaal niet maar het hielp me door te zetten. Ik eiste de vroedvrouw dat ze me zei hoe lang het nog duurde. Dit kon niet meer.
Manlief bleef erin geloven en kon me rustig houden, het zou lukken zei hij. Ondertussen was hij al enigste uren fijngeknepen …
16u25 Ik mocht van mijn zij afgaan en naar het bad wandelen. Alleen ging dat nogal veel vlugger dan verwacht. Al voelde elke wee aan als een uur en de tijd ertussen als een seconde. Toen ik rechtstond kreeg ik weer een helse wee en toen die over was zei ze, nu moet je heel vlug wandelen anders haal je het bad niet. Dat deed ik dus, verstand op nul.
Het water was intens warm maar wat een zaligheid. Ik lag in bad! Ik kan het. Een helse wee. Ik voelde persdrang, ja eindelijk! De gynaecoloog kwam eraan en na 2 keer persen was ze er.
16u45 Daar lag ze dan, op mijn buik. Ze ademde en leefde. Onze eigen Anna stelde het goed! Ik was zo intens gelukkig, het was me eindelijk (!!) gelukt om te bevallen zonder epidurale en ik heb mijn badbevalling gekregen. Wat een zaligheid, wat een wonder, wat een zegen!
Na wat bekomen gingen we uit bad op het bed liggen. De placenta werd geboren en daaraan zagen we dat deze aan het loskomen was.
Heerlijk skinnen, ze hapte al vlug aan de borst, … zalig!
Ik was immens opgelucht dat alles in orde was en dat ze er was. Veilig bij mij.
En ik ben ongegeneerd kei trots op mezelf! Nah!
14 Comments
Prachtig! Ook al liep het anders dan gehoopt, wat fijn dat je zonder ruggenprik en lekker in bad bent bevallen! Dat neemt niemand je meer af! Wat een mooie foto’s ook!
Inderdaad, dat hebben we maar lekker gedaan! Dank je wel xxx
Wauw… heftig en mooi!!! Wat heerlijk dat het ineens zo snel ging! Ik ben zo ontzettend blij voor je!!
Dank je wel! Jaaaa echt zalig het moest ook wel vlug gaan want het was werkelijk onhoudbaar!
Fijn dat je bent kunnen bevallen op de manier die je gehoopt had! Nogmaals gefeliciteerd met Anna !x
Dank je wel xxx
amai wat word ‘k er emotioneel van. Blij dat voor jou het je droombevalling kon worden en een wolk van een baby
De arbeid was wat minder dromerig maar uiteindelijk toch ook blij dat het mij gelukt is!
Van harte een dikke proficiat!
En nu: genieten maar 😉
Dank je wel! En dat doen we heel erg zeker xxx
Gefeliciteerd, wat mooi! Wat een zeer mooi bevalling verhaal. Wees gezegend!
[…] het is echt en werkelijk al 3 maanden geleden dat ik mijn gewenste badbevalling had! Al 3 maanden mogen wij genieten van dit nieuwe meisje in ons gezin. Zotjes […]
[…] dus graag thuisbevallen. Maar wegens heel erg moeilijke bevallingen is het mij nog niet gelukt. De vijfde bevalling was eentje in het ziekenhuis maar wel zonder epidurale en in het bad! Waar ik toch ook al heel blij […]
[…] dus graag thuisbevallen. Maar wegens heel erg moeilijke bevallingen is het mij nog niet gelukt. De vijfde bevalling was eentje in het ziekenhuis maar wel zonder epidurale en in het bad! Waar ik toch ook al heel blij […]