Mijn zoon en het reva, het einde

In september 2014 begon Adam zijn reva avontuur. Voor we eraan begonnen ging er heel wat denkwerk vooraf, dat kan je hier, hier en hier teruglezen mocht je nieuwsgierig zijn. En om Adam dan werkelijk naar het reva te laten gaan, zonder gigantisch krijsgedrag ging er ook veel aan vooraf klik hier en hier.

Ik had de kans klein ingeschat dat hij een volledig schooljaar zou gaan. Ik had verwacht dat het om een of andere reden voortijdig zou stoppen. Ik was mis want zie nu, we zijn al bijna het einde van het schooljaar! Revalidatiecentrums lopen wel door doorheen de grote vakantie.

Onze grote vraag in september bestond rond heeft Adam nu wel of niet autisme en we daar heel vlug een antwoord op kregen (ja, hij heeft autisme) en onze verdere hulpvraag was dat hij niet kon communiceren. Hij heeft grote sprongen gemaakt, hij praat en gebruikt zinnetjes maar vooral hij communiceert. Het is nog niet altijd zoals het moet zijn voor zijn leeftijd maar hij leert vlug bij. Dus daarom hebben wij een evaluatie gesprek aangevraagd in het revalidatiecentrum. Dit gesprek was gisteren. Alles heel positief, hij is heel fijn om therapie aan te geven, leert vlug bij en zit qua dingen aankunnen op kleuter niveau. Heel positief. Dus was het aan ons om te beslissen of we het reva zouden stopzetten of niet.

Wij beslissen om het stop te zetten. We zien het nut er niet van in om hem nog te laten gaan. Al is er wel nut, nu werken ze ook vaak aan sociale gedragingen etc wat bij mensen met autisme op bepaalde vlakken aangeleerd moet worden. Dat merken wij bij Abel ook. En omdat het zo goed gaat met Abel, we kunnen daar al goed over praten waarom mensen bepaalde zaken doen of zeggen dat we Adam ook daarin vertrouwen. En onszelf, we vertrouwen onszelf dat we deze basis gaan kunnen bieden aan ons kind. Natuurlijk is Adam Abel niet. Dus mocht het nodig zijn in de toekomst kunnen we terug externe hulp inschakelen in een of andere vorm.

Dus bye bye, reva bedankt voor alle hulp, Adam vond het (uiteindelijk 😉 ) heel leuk om te spelen. Maar toch, hopelijk tot niet meer.

Toen ik door mijn blogjes aan het scrollen was dat nog nooit gepubliceerd waren kwam ik eentje tegen over de handleiding van Adam. Zo merken we nog maar eens hoe veel hij wel niet gegroeid is:

Vinger tegen wang = Ik wil een kusje

Vinger in zijn mond = Ik wil mijn tut of Ik wil eten

Wijzen naar de frigo = Ik wil iets dat daarin zit opeten

“Pas op dat je niet valt” = Dan wijst hij naar zijn hoofd, dan wijst hij naar de grond en schud hij van neen

Een grappige noot: Ik zit dit af te werken in het revalidatiecentrum terwijl Adam ergo krijgt, een van de laatste keren!