Above Rubies

Dit weekend was er een bijeenkomst met Nancy en Colin van Above Rubies.

Ik ben enkel de zaterdagavond en de zondagochtend geweest. Als ze ooit nog eens terug kunnen komen wil ik zeker meer gaan. Wat zijn het lieve, enthousiaste mensen. Ze brengen de boodschap zo enthousiast, aansprekend en met heel veel liefde.

Velen vinden hen extreem. En dat zijn ze eigenlijk ook. Of vinden we dat nu alleen? Zijn we zo opgenomen door deze wereld, door hoe het er meestal aan toe gaat rondom ons dat we niet meer zien hoe God het bedoeld heeft? Over wat gaat dat allemaal? Wel, wat me vooral bijblijft van “extreem” is geen anticonceptie, alle kinderen zijn welkom die God in je gezin wil plaatsen, als je dat niet doet ontneem je kinderen van God. Pfoe wat een boodschap! Ik wist natuurlijk al voordat ik ging luisteren hoe ze erover dachten, hoe ze daarmee omgaan.

Vooraf heb ik daar al heel veel over nagedacht en dan is het makkelijk om te denken, nu is het niet meer de tijd en de wereld ervoor. God heeft dat voorzien voor de tuin van Eden. En niet voor deze wereld nu. Dat gaat toch niet. Wat moet ik aanvangen met 12 kinderen, of meer. Dat kan toch God zijn plan niet zijn? Wat is de kwalitiet er dan nog van? Maar als je daar dan zit en ze zo gepassioneerd met glinsterende ogen hoort praten, over hun leven met al hun kinderen, hun zegeningen, hun visie, … dan is het moeilijk om dat te relativeren. Dat zet je terug aan het denken. Met als resultaat dat ik het niet meer weet. Ik weet het niet. Wat wil God voor de wereld, voor de mensen, voor ons als mama en papa?

Niet alleen het kind-gegeven doet me nadenken ook ging het over thuisonderwijs. We hebben een periode gehad waar we er serieus over nagedacht hebben. Om eerlijk te zijn, dat was niet om geloofsredenen. Daar bekeken ze het wel zo. Hoeveel invloeden en indrukken krijgen ze mee op school die recht tegen de bijbel ingaan. Veel, heel veel. Ik maak me dan ook wel de bedenking maar wat als elk christelijk gezin thuisonderwijs zou geven, wat voor voordelen en nadelen  zou dat hebben? Dan zouden er geen christenen meer op de scholen zitten. Dat vind ik een nadeel. Maar aan de andere kant, de christenen die dan opgevoed worden hebben veel kans om sterker in hun (geloofs)schoenen te staan. Ook hierin weet ik het niet. Echt niet.

En ja, ik moet eerlijk toegeven dat sinds het beter gaat met Emma op school ik het thuisonderwijs naar de achtergrond heb geschoven. In het begin ging dat moeilijk maar ondertussen heb ik daar geen moeite meer mee.

En dan beslis ik om deze delicate toch ook wel een heel persoonlijke blog in de wereld te gooien. Maar, waarom niet? Ik vind het belangrijk dat we over zo’n issues durven te praten, te denken en te overleggen. Want ik kom er alleen niet uit.