Mijn zoontje en zijn klasje zouden vandaag 2 dagen naar de zee gaan. Met overnachting dus.
Mijn zoon zag dat helemaal niet zitten, vooral het slapen … dus dan hoeft hij niet voor ons.
Ik zou eventueel kunnen meegaan om te begeleiden maar met Eden was dat voor mij persoonlijk geen optie. Dus dan blijft hij maar thuis.
Het deed wel vreemd deze ochtend. Al zijn klasgenootjes opgewonden met hun valiesje klaar voor vertrek. Al het enthousiasme en spanning voor wat komen gaat. En mijn zoon was lekker thuis bij oma.
Eerder deze week in de klas, in de ronde stak iedereen zijn handje omhoog “Wie heeft er zin in?” mijn zoon zei van niet. Wauw, trots dat hij zich niet laat doen door de bende. Geweldig. Ook een bevestiging van hoe ze met hem omgaan in de klas, in de school. Vooral vragende kindjes waarom niet, want dat is toch leuk. Nee, dat is niet leuk voor iedereen en dan hoeven ze niet. Wat fijn om zelf te beslissen, wat uiteindelijk voor ons en voor mijn zoon heel erg logisch is. Hij kreeg nog bedenktijd en bleef erbij dat hij niet mee wou. Trots op mijn kleine man. En ja, ik vind het ergens ook wel jammer hoor. Ik had het hem zeker gegund een fijne tijd daar … op voorwaarde dat het ook echt voor hem een fijne tijd zou zijn natuurlijk!
Toen hij ‘s avonds ons hoorde praten erover vertelde hij trots dat hij als enige zijn hand niet in de lucht had gestoken. Toen ik polste naar zijn gevoelens daarbij zei hij “Dat was grappig.” Oei, dat vond ik wel wat raar, het kan vreemd aanvoelen of raar of gewoon of eenzaam of … maar grappig had ik niet meteen verwacht als antwoord. Grappig, de betekenis ontgaat hem vaak.
Vandaag en morgen dus een extra dagje weekend voor hem. Hij deed er niet zo raar om, eerder opgelucht telkens als ik erover praat. Dus dat zit wel goed. Daarnet even een echt crisis momentje … maar het had niets met de zeeklassen te maken. Denk ik.
Woensdag wil hij naar school gaan voorlopig, van mij moet hij niet. Als hij gaat ben ik benieuwd wat de verhalen over de voorbije dagen met hem gaan doen. Als hem dat al iets doet.
2 Comments
[…] ze daar. Tot nu toe zijn ze heel erg enthousiast! En ik ben toch wel een beetje zenuwachtig. Vorig jaar kon Abel ook al meegaan maar toen dacht hij er zelfs nog niet over, geen haar op zijn hoofd dat er […]
[…] volgens mij aan het feit dat de boerderijklassen van vorig jaar heel erg goed verlopen waren. Het jaartje daarvoor ging hij niet mee. Dus, hij zag het zitten. Dat begon heel […]